Języki oirata-makasai
| Obszar |
Timor Wschodni, Indonezja (wyspa Kisar) |
|---|---|
| Klasyfikacja genetyczna |
języki transnowogwinejskie (?)
|
| Podział |
• język makasai |
| Kody rodziny językowej | |
| Glottolog | east2520 |
| Występowanie | |
 Języki wyspy Timor i okolic | |
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unicode. | |
Języki oirata-makasai, także wschodniotimorskie – grupa kilku języków papuaskich używanych przede wszystkim w Timorze Wschodnim. Wraz z papuaskimi językami wysp Alor i Pantar w Indonezji tworzą rodzinę języków timor-alor-pantar[1][2]. Wszystkie te języki są często zaliczane do większej rodziny transnowogwinejskiej, obejmującej także ogromną liczbę języków z oddalonej geograficznie Nowej Gwinei[3][4] (wcześniej zostały sklasyfikowane w ramach języków zachodniopapuaskich[5]).
Język oirata jest używany na pobliskiej wyspie Kisar (w prowincji Moluki w Indonezji)[6]. Badania indonezyjskich językoznawców ujawniły, że języki fataluku i oirata są sobie szczególnie bliskie, przy uwzględnieniu ich związków z językiem makasai[7]. W taki oto sposób przedstawia się podział wewnętrzny grupy oirata-makasai.
- makasai (w tym etnolekt makalero)
- grupa oirata-fataluku
Według nowszej klasyfikacji makasai i makalero stanowią dwa odrębne języki[8]. Kwestią dyskusyjną jest status języka bunak z centralnego Timoru, przypuszczalnie spokrewnionego z pozostałymi językami wyspy, choć niegdyś sklasyfikowanego wespół z językami alor-pantar[9]. Według jednej z propozycji tworzy samodzielną gałąź w ramach języków timorskich (timor-kisar), obok języków wschodniotimorskich. Alternatywnie może być rozpatrywany jako odosobniony reprezentant rodziny timor-alor-pantar[2].
Prajęzyk
Źródło: Ross 2005[10].
prawschodniotimorski oirata (dopełnienie) fataluku makasai 1lp *ani an-te (ani) ani ani 2lp *ai aa-te/ee-te[a] (ee) e ai 1eks *ini in-te (in) ini ini 1in *api ap-te (ap) afi fi 2mn *i ii-te (ii) i i
Uwagi
- ↑ ee-te – forma grzecznościowa
Przypisy
- ↑ Holton i in. 2012 ↓.
- ↑ a b Antoinette Schapper, Juliette Huber, Aone van Engelenhoven, The historical relation of the Papuan languages of Timor and Kisar, [w:] Harald Hammarström, Wilco van der Heuvel (red.), History, Contact and Classification of Papuan Languages, Port Moresby: Linguistic Society of Papua New Guinea, 2012 (Language and Linguistics in Melanesia, Special Issue: On the History, Contact & Classification of Papuan Languages – Part I), s. 194–242 [zarchiwizowane z adresu 2013-12-26] (ang.).
- ↑ Holton i Klamer 2018 ↓, s. 578–579.
- ↑ Timothy Usher, West Bomberai [online], NewGuineaWorld [dostęp 2020-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-29] (ang.).
- ↑ Donohue 2008 ↓, s. 43.
- ↑ Holton i Klamer 2018 ↓, s. 578.
- ↑ Halus Mandala, Aron Meko Mbete, Inyo Yos Fernandez Ni Made Dhanawaty, Phonological Evolution of Oirata and its Genetic Relationship with Non-Austronesian Languages in Timor Leste, „e-Journal of Linguistics”, 5 (2), 2011, ISSN 2442-7586 [dostęp 2024-07-27] (ang.).
- ↑ Juliette Huber, Makalero and Makasae, [w:] Antoinette Schapper (red.), The Papuan Languages of Timor, Alor and Pantar: Sketch Grammars, t. 2, Berlin–Boston: De Gruyter, 2017 (Pacific Linguistics 655), s. 267–351, DOI: 10.1515/9781614519027-005, ISBN 978-1-61451-902-7, OCLC 1018123620 (ang.).
- ↑ Holton i in. 2012 ↓, s. 89.
- ↑ Malcolm Ross, Pronouns as a preliminary diagnostic for grouping Papuan languages, [w:] Andrew Pawley i inni red., Papuan pasts: cultural, linguistic and biological histories of Papuan-speaking peoples, Canberra: Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University, 2005 (Pacific Linguistics 572), s. 15–66, ISBN 0-85883-562-2, OCLC 67292782 [dostęp 2022-09-20] (ang.).
Bibliografia
- Mark Donohue, Bound pronominals in the West Papuan languages, [w:] Claire Bowern, Bethwyn Evans, Luisa Miceli (red.), Morphology and Language History: In honour of Harold Koch, Amsterdam–Philadelphia: John Benjamins Publishing, 2008 (Current Issues in Linguistic Theory 298), s. 43–58, DOI: 10.1075/cilt.298.06don, ISBN 978-90-272-9096-0, OCLC 277090439 (ang.).
- Gary Holton i inni, The Historical Relations of the Papuan Languages of Alor and Pantar, „Oceanic Linguistics”, 51 (1), 2012, s. 86–122, DOI: 10.1353/ol.2012.0001, JSTOR: 23321848, hdl: 1887/18594 (ang.).
- Gary Holton, Marian Klamer, The Papuan languages of East Nusantara and the Bird’s Head, [w:] Bill Palmer (red.), The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide, Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018 (The World of Linguistics 4), s. 569–640, DOI: 10.1515/9783110295252-005, ISBN 978-3-11-029525-2, ISBN 978-3-11-028642-7, OCLC 1041880153 [dostęp 2024-09-23] (ang.).