Języki jukagirskie – rodzina dwóch języków Jukagirów żyjących w północno-wschodniej Syberii, zwłaszcza w dolinie rzeki Kołymy. Obecnie używane przez około 370 osób^[1]. Silnie zagrożone wymarciem. Zwyczajowo zaliczane do języków paleoazjatyckich^[2], pod względem genetycznym bywają klasyfikowane jako odrębne w rodzinie języków uralskich (część językoznawców określa tę rodzinę jako uralsko-jukagirską). Istnieje ubogie piśmiennictwo w językach Jukagirów (głównie słowniki stworzone przez naukowców), używana jest nieco zmodyfikowana cyrylica.

• nadrodzina hipotetyczna – języki uralsko-jukagirskie
  • rodzina – języki jukagirskie
    • język jukagirski północny (północnojukagirski, tundrowy, tundrowo-jukagirski)
    • język jukagirski południowy (południowojukagirski, kołymski, kołymsko-jukagirski)

• Fonemy sz i ż nie występują w języku tundrowym.
• Rzeczownik posiada 7 przypadków.
• Czasownik odmienia się.
• Brak przymiotników. Ich funkcję pełnią czasowniki wyrażające cechy.
• Występują osobne gramatyczne konstrukcje dla wyrażenia akcentu logicznego.
• W słownictwie dużo zapożyczeń z języków sąsiednich ludów.

• Informacje nt. języka jukagiskiego (ang.)
• Próbka języka północnojukagirskiego – Deklaracja Praw Człowieka