Język mizo
| Obszar | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
675 tys. (2001, Indie)[1] | ||||
| Pismo/alfabet | |||||
| Klasyfikacja genetyczna | |||||
| Status oficjalny | |||||
| język urzędowy | Indie (stan Mizoram) | ||||
| UNESCO | 2 wrażliwy↗ | ||||
| Ethnologue | 4 edukacyjny↗ | ||||
| Kody języka | |||||
| ISO 639-2 | lus | ||||
| ISO 639-3 | lus | ||||
| IETF | lus | ||||
| Glottolog | lush1249 | ||||
| Ethnologue | lus | ||||
| WALS | miz | ||||
| SIL | lus | ||||
| W Wikipedii | |||||
| |||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||||
Język mizo (również lushai) – język z grupy tybeto-birmańskiej, używany przez blisko 700 tys. członków grupy etnicznej Mizo, zamieszkujących głównie indyjski stan Mizoram, w którym jest językiem tożsamości prowincjonalnej[1], oraz przygraniczne tereny Birmy i Bangladeszu.
Mizo jest językiem tonalnym. Zapisywany alfabetem łacińskim, wprowadzonym przez zachodnich misjonarzy.
Przypisy
- ↑ a b M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Mizo, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2021-06-04] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-27] (ang.).