Język buriacki
| Obszar | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
ok. 329 tys. (2010)[1] | ||||
| Pismo/alfabet | |||||
| Klasyfikacja genetyczna | |||||
| |||||
| Status oficjalny | |||||
| język urzędowy | Buriacja (Federacja Rosyjska) | ||||
| Kody języka | |||||
| ISO 639-2 | bua | ||||
| ISO 639-3 | bua | ||||
| IETF | bua | ||||
| Glottolog | buri1258 | ||||
| Ethnologue | bua | ||||
| GOST 7.75–97 | бур 125 | ||||
| WALS | but | ||||
| Dialekty | |||||
ISO 639-3: bxu – ChinyISO 639-3: bxm – MongoliaISO 639-3: bxr – Rosja
| |||||
| W Wikipedii | |||||
| |||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||||
Język buriacki (буряад хэлэн, buriaad helen) – język Buriatów, należący do podrodziny języków mongolskich. Większość użytkowników języka zamieszkuje w autonomicznej republice Buriacji na terenie Federacji Rosyjskiej. Oprócz odmiany używanej w Rosji istnieją również odmiany języka używane w Chinach i Mongolii.
Większość użytkowników języka buriackiego w Rosji posługuje się także językiem rosyjskim, który ma w kraju status urzędowego.
Bywa opisywany jako dialekt języka mongolskiego. Nie jest jednak dobrze wzajemnie zrozumiały z chałcha-mongolskim, służącym jako język urzędowy niepodległej Mongolii[2].
Alfabet
Współczesny alfabet buriacki składa się z 36 liter[3].
| А а | Б б | В в | Г г | Д д | Е е | Ё ё | Ж ж | З з | И и | Й й | К к | Л л | М м |
| Н н | О о | Ө ө | П п | Р р | С с | Т т | У у | Ү ү | Ф ф | Х х | Һ һ | Ц ц | Ч ч |
| Ш ш | Щ щ | Ъ ъ | Ы ы | Ь ь | Э э | Ю ю | Я я |
Przypisy
- ↑ Buriat, [w:] Ethnologue: Languages of the World, Dallas: SIL International [dostęp 2014-03-31] (ang.).
- ↑ James Stuart Olson, Lee Brigance Pappas, Nicholas Charles Pappas: An Ethnohistorical Dictionary of the Russian and Soviet Empires. Greenwood Publishing Group, 1994, s. 374. ISBN 978-0-313-27497-8. [dostęp 2022-04-21]. (ang.).
- ↑ G. C. Bielgajew: Ałfawit i osnowy prawopisanija buriat-mongolskogo jazyka. Ułan-Ude: Buriat-mongolskoje gos. izd-wo, 1939, s. 2–6.