Jędrzej Wala

fotografia z 1889
Data i miejsce urodzenia	25 lipca 1841 Zakopane
Data i miejsce śmierci	po 1900 okolice Preszowa
Zawód, zajęcie	przewodnik tatrzański

Jędrzej Wala młodszy (ur. 25 lipca 1841 w Zakopanem, zm. po 1900 w okolicach Preszowa) – polski przewodnik tatrzański, syn Jędrzeja Wali starszego.

Był przedstawicielem młodszego pokolenia przewodników tatrzańskich i wśród nich jednym z najlepszych. Od 1877 należał do I klasy przewodnickiej. Znany był z wielkiej wiedzy na temat Tatr. Prowadził na wycieczki licznych turystów, takich jak Tytus Chałubiński, Leopold Świerz, Karol Potkański, Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Janusz Chmielowski czy Mieczysław Karłowicz. Uczniem Wali młodszego był Klimek Bachleda, zwany później „królem przewodników”.

Przeszedł wiele istotnych dróg w wysokich partiach Tatr. Do jego największych osiągnięć należą: pierwsze przejście Drogi po Głazach na Mięguszowiecki Szczyt (1883), przejście wschodniej ściany Lodowego Szczytu (1889), zdobycie Hrubego Wierchu przez Wielicki Ogród (ok. 1890), wejście na Młynarza, pierwsze znane przejście przez Pościel Jasińskiego (1895) i wyprawa na Ganek z Leopoldem Świerzem (1877), bliska zakończenia sukcesem – szczyt zostałby zdobyty, gdyby nie zapadające ciemności.

W roku 1898 wyjechał na stałe na Węgry, w okolice Preszowa i tam założył gospodarstwo i rodzinę, a wkrótce prawdopodobnie zmarł. Jego imieniem nazwana jest Walowa Drabina na wschodniej ścianie Lodowego Szczytu i Walowy Żleb w zachodniej ścianie Gerlacha.

• Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1. Brak numerów stron w książce
• Krzysztof Pisera: Jak dawniej po Tatrach chadzano. Zakopane: TPN, 2007, s. 298–299. ISBN 978-83-60556-00-9.