Józef Woźniakowski (major)
| |
 major
| |
| Data i miejsce urodzenia |
4 maja 1890 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
29 sierpnia 1971 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1915–1939 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Józef Woźniakowski (ur. 4 maja 1890 w Pilczycy, zm. 29 sierpnia 1971 w Warszawie) – major lekarz Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari
Życiorys
Urodził się w rodzinie Stanisława oraz Antoniny z domu Banaszkiewicz. Studiował na Uniwersytecie Moskiewskim na wydziale lekarskim. W 1915 wcielony do armii rosyjskiej[1].
4 marca 1919 wstąpił w szeregi Armii Polskiej we Francji gen. Józefa Hallera i w stopniu porucznika lekarza służył od 18 kwietnia 1919 w 149 pułku strzelców Kresowych. W szeregach 49 pułk piechoty walczył podczas wojny polsko-bolszewickiej[1], a za udział w niej otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari[2]. Od kwietnia 1921 wykonywał obowiązki lekarza w Szpitalu Ujazdowskim[1].
Po wojnie pozostał w zawodowej służbie wojskowej. Studiował na Uniwersytecie Warszawskim medycynę i 9 grudnia 1922 uzyskał stopień doktora. Pełnił służbę w 21 pułku piechoty, a następnie w latach 1922–1924 w Warszawie w 1 Szpitalu Okręgowym oraz od połowy 1924 w stopniu majora w baonach sanitarnych. Od 28 lutego 1925 w rezerwie. W 1925 studiował w Paryżu, a po powrocie pracował w Szpitalu Ujazdowskim na oddziale wewnętrznym jako ordynator. Uczestniczył w obronie Warszawy podczas walk wrześniowych w 1939. Mieszkał w Warszawie podczas okupacji, a po 1945 był pracownikiem służby zdrowia. Po śmierci został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[1] (kwatera 137-5-5)[3].
Był żonaty od 1930 z Elżbietą Walkowską. Byli bezdzietni[1]
Ordery i odznaczenia
Przypisy
- ↑ a b c d e f Polak (red.) 1991 ↓, s. 160.
- ↑ Fuglewicz 1929 ↓, s. 38.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: FRANCISZKA JANICKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-19].
Bibliografia
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991, s. 160. ISBN 83-900510-0-1.
- Jan Fuglewicz: Zarys historii wojennej 49-go pułku Strzelców Kresowych. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.