Józef Bromski (ur. 1 marca 1872 w Wieruszowie^[1], zm. 1 lutego 1937 w Warszawie^[1]) – polski ksiądz katolicki, semitysta, religioznawca, działacz samorządowy, dziekan Wydziału Teologii Katolickiej Uniwersytetu Warszawskiego.

Ukończył gimnazjum filologiczne w Kaliszu, a następnie studiował we włocławskim seminarium duchownym. Po przyjęciu święceń kapłańskich z rąk bp Aleksandra Bereśniewicza (1895 r.) pełnił obowiązki wikariusza w parafiach dekanatu sieradzkiego, łaskiego, częstochowskiego, a od 1898 roku nieszawskiego. W następnym roku przeniesiony został do Piotrkowa Trybunalskiego, gdzie objął obowiązki notariusza tamtejszego konsystorza pełniąc je do 1906 roku. Dalsze studia kontynuował w Szkole Biblijnej w Jerozolimie, a później w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie. W trakcie studiów zagranicznych odbył podróż do Egiptu i Nubii; prowadził też badania orientalistyczne w Stambule^[1].

Po powrocie do kraju objął wcześniej piastowane stanowisko rektora w pobernardyńskim kościele Podwyższenia Krzyża Świętego w Piotrkowie Trybunalskim i prefekta szkolnego. Po odwołaniu z pełnionych funkcji pracował w lokalnych szkołach prywatnych. Członek Centralnego Komitetu Narodowego w Warszawie (XII 1915 - II 1917)^[2]. W styczniu 1918 roku wybrany został radnym w Radzie Powiatowej Piotrkowskiej gdzie zasiadał jako jedyny ksiądz^[3].

Po I wojnie światowej podjął pracę naukową na Uniwersytecie Lwowskim uwieńczoną tytułem doktora teologii. Następnie przeniósł się do Warszawy, gdzie od 1921 roku wykładał akadyjski i sumeryjski na Uniwersytecie Warszawskim będąc jednym z prekursorów badań nad Wschodem Starożytnym jako kierownik seminarium języków semickich^[4]. Był współzałożycielem Instytutu Wschodniego w Warszawie^[1]. W 1926 roku habilitował się w zakresie języków semickich, a cztery lata później uzyskał profesurę^[1]. Kierował Wydziałem Teologii Katolickiej UW w roku akademickim 1932-1933.

Józef Bromski uhonorowany został przez bp Włodzimierza Jasińskiego tytułem kanonika honorowego sandomierskiego. Był autorem publikacji i przekładów. Opublikował m.in.^[5]

• „Kultura Chaldei” (1924)
• „Enuma eliš, czyli Opowieść babilońska o powstaniu świata” (1925; przekład Enuma elisz z języka akadyjskiego)
• „Literatura asyrobabilońska” (1929)
• „Gilgameš, poemat asyryjski” (1936; przekład Eposu o Gilgameszu z języka akadyjskiego)
• „Historja starożytnej zachodniej Azji”

Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 347-1-22)^[6][7].

• Wielka Ilustrowana Encyklopedja Powszechna. Kraków: Gutenberg, t. XIX, s. 154.
• JoachimJ. Śliwa JoachimJ., Starożytny Egipt oczami Polaków. Słownik biograficzny egiptologów, archeologów i badaczy pokrewnych dziedzin, podróżników i kolekcjonerów oraz literatów i malarzy zafascynowanych przeszłością i teraźniejszością Egiptu, Kraków: Polska Akademia Umiejętności, 2019, s. 33, ISBN 978-83-7676-301-9 .

• Obsada personalna konsystorza piotrkowskiego

• Józef Bromski – tłumaczenia w bibliotece Polona