János Flesch

János Flesch (na pierwszym planie), Linz 1982
Data i miejsce urodzenia	30 września 1933 Budapeszt
Data i miejsce śmierci	9 grudnia 1983 Whitstable
Obywatelstwo	Węgry
Tytuł szachowy	arcymistrz (1980)

János László Flesch (ur. 30 września 1933 w Budapeszcie, zm. 9 grudnia 1983 w Whitstable) – węgierski szachista i autor książek szachowych, arcymistrz od 1980 roku.

W połowie lat. 60. XX wieku należał do ścisłej czołówki węgierskich szachistów. W 1964 r. wystąpił w narodowej drużynie na szachowej olimpiadzie w Tel Awiwie^[1], natomiast w następnym roku – na drużynowych mistrzostwach Europy w Hamburgu, na których zdobył dwa brązowe medale (wraz z drużyną oraz za indywidualny wynik na IX szachownicy)^[2]. Pomiędzy 1958 a 1975 r. wielokrotnie startował w indywidualnych mistrzostwach Węgier, najlepsze wyniki osiągając w latach 1963 (V m.), 1964 (IV m.), 1965 (V m.) oraz 1966 (V m.).

Wielokrotnie uczestniczył w turniejach międzynarodowych, sukcesy odnosząc m.in. w:

• Reggio Emilii (1963/64, dz. I m. wspólnie z Rudolfem Teschnerem, Gedeonem Barczą i Erno Gerebenem),
• Beverwijk (1964, turniej Hoogovens–B, II m. za Heinzem Lehmannem),
• Szombathely (1966, memoriał Lajosa Asztalosa, III m. za Wolfgangiem Uhlmannem i Dawidem Bronsteinem),
• Warnie (1968, II m. za Jurijem Zacharowem),
• Biel (1973, turniej otwarty, dz. I m. wspólnie z Milanem Vukiciem),
• Dortmundzie (1976, II m. za Olegiem Romaniszynem),
• Oslo (1976, dz. I m. wspólnie z Ljubenem Spasowem).
• Montreux (1977, II-III m.),
• Pecz (1980, I-III m.),
• Ales (1981, I-III m.).

Był jednym ze specjalistów w grze "na ślepo" (bez patrzenia na szachownicę), w 1960 r. ustanowił w Budapeszcie rekord świata, jednocześnie rozgrywając symultanę z 52 przeciwnikami, wszystkie partie rozgrywając w pamięci^[3]. Był również autorem kilkunastu książek, z których wysoko ceniona była^{[przez kogo?]} księga turniejów międzystrefowych rozegranych w roku 1976.

Ostatni turniej w karierze rozegrał pod koniec 1983 r. w Ramsgate. Zginął w wypadku samochodowym 9 grudnia tego roku, w miejscowości Whitstable (na drodze z Ramsgate do Londynu). W wypadku ciężkich obrażeń doznała również jego żona, która zmarła kilka godzin później w szpitalu w Canterbury.

W 1963 r. Międzynarodowa Federacja Szachowa przyznała mu tytuł mistrza międzynarodowego, natomiast w 1980 r. – honorowy tytuł arcymistrza, za wyniki osiągnięte w przeszłości.

Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 lipca 1981 r., z wynikiem 2460 punktów dzielił wówczas 11-12. miejsce wśród węgierskich szachistów^[4]. Według retrospektywnego systemu rankingowego Chessmetrics, najwyższą punktację osiągnął w kwietniu 1967 roku (2566 punktów, 95. miejsce na świecie)^[5].

• Ezustermes sakkolimpia, Budapeszt 1973
• A sakkvilag tronusaert, Budapeszt 1974–1977
• Sakkvilagbajnoksag, Manila & Biel 1976, Budapeszt 1979
• Das Mittelspiel im Schach, Stuttgart 1980, ISBN 3-440-04692-3
• The Morra gambit, Londyn 1981, ISBN 0-7134-2188-6
• Schach im Turnier: Das Mittelspiel, Stuttgart 1981, ISBN 3-440-05005-X
• Schachtaktik für jedermann, Stuttgart 1982, ISBN 3-440-05025-4
• Halboffene Spiele für jedermann, Stuttgart 1984, ISBN 3-440-05290-7

• ChessBase Megabase 2008
• W.Litmanowicz, J. Giżycki, "Szachy od A do Z", tom I, Warszawa 1986, str. 265
• "Szachy", nr 2/1984, III str. okładki

• János Flesch – wybrane partie szachowe (ang.)