Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Irving Pichel

Irving Pichel
Ilustracja
Irving Pichel w latach 40. XX wieku
Data i miejsce urodzenia

24 czerwca 1891
Pittsburgh

Data i miejsce śmierci

13 lipca 1954
Hollywood

Zawód

aktor, reżyser filmowy

Współmałżonek

Violette Wilson

Lata aktywności

1920–1954

Irving Pichel (ur. 24 czerwca 1891 w Pittsburghu, zm. 13 lipca 1954 w Hollywood) – amerykański aktor i reżyser filmowy. Odkrył talent Natalie Wood i dał jej okazję zadebiutować w filmie. Na przełomie lat 40. i 50. XX wieku był oskarżany o „działalność antyamerykańską”, został wpisany na tzw. „czarną listę Hollywoodu”. Miał trzech synów.

Kariera

Irving Pichel był absolwentem Uniwersytetu Harvarda[1]. Swoją karierę rozpoczynał jako aktor teatralny. Na początku lat 30. XX wieku przeniósł się do Hollywoodu, gdzie stał się znany jako aktor charakterystyczny. W tym samym czasie rozpoczął karierę reżyserską w serii filmów klasy B, często grając w nich mniejsze role. Pichel miał reputację reżysera potrafiącego dobrze prowadzić dziecięcych aktorów[2]. W latach 40. podpisał umowę z 20th Century Fox, która umożliwiła mu nakręcenie filmów o większym budżecie. Po wybuchu II wojny światowej zrealizował cykl antynazistowskich filmów propagandowych[3].

W Santa Rosa, na planie kolejnego filmu z tego cyklu, Happy Land (1943), dostrzegł mieszkającą w tym mieście pięcioletnią Natashę Gurdin. Widząc w niej talent aktorski, specjalnie dla niej stworzył epizod, w której dziewczynka upuszcza rożek lodowy i wybucha płaczem. Chociaż na etapie montażu wycięto jej płacz, scenę umieszczono we finalnej wersji filmu[4]. Pichel zaproponował jej udział w swoim następnym filmie[5]. Obietnicę spełnił, obsadzając ją w obrazie Na zawsze (1946) dla RKO Pictures, po którym stała się popularna[6] pod pseudonimem „Natalie Wood”[7]. Sam film odniósł sukces finansowy[2].

Oprócz działalności aktorskiej i reżyserskiej, występował również w radiu[8].

Zmarł na zawał serca w wieku 63 lat, tydzień po ukończeniu zdjęć do swojego ostatniego filmu, Day of Triumph (1954)[9]. Był to jego pierwszy film po powrocie z emigracji.

Czarna lista

Podczas drugiego okresu czerwonej paniki, w październiku 1947 roku, został oskarżony przez Komisję Izby Reprezentantów do Badania Działalności Nieamerykańskiej o „działalność antyamerykańską” i umieszczony na „czarnej liście Hollywoodu” w ramach tzw. „Hollywood Nineteen”. Obciążające go zeznania o sympatie komunistyczne złożył jego przyjaciel, Sam Wood[10]. Badano jego „wczesny antynazizm” obecnych w filmach powstałych przed przystąpieniem Stanów Zjednoczonych do II wojny światowej. Mimo że nie wezwano go na przesłuchanie i został oczyszczony z zarzutów[11], ale na pewien czas opuścił Stany Zjednoczone[12]. Napięcia związane z procesem doprowadziły do rozwinięcia u niego choroby serca i aż do śmierci musiał przyjmować leki[13].

Filmografia

Aktor

Reżyser

Nagrody

Przypisy

  1. ↑ Education. [w:] Movies & TV [on-line]. The New York Times. [dostęp 2012-02-26]. (ang.).
  2. ↑ a b Lambert 2005 ↓, s. 36.
  3. ↑ Lambert 2005 ↓, s. 24.
  4. ↑ Lambert 2005 ↓, s. 25.
  5. ↑ Lambert 2005 ↓, s. 26.
  6. ↑ Lambert 2005 ↓, s. 31.
  7. ↑ Lambert 2005 ↓, s. 30.
  8. ↑ Hal Erickson: Irving Pichel Biography. Rotten Tomatoes. [dostęp 2014-09-06]. (ang.).
  9. ↑ Biography for Irving Pichel. The Internet Movie Database. [dostęp 2012-02-26]. (ang.).
  10. ↑ Lambert 2005 ↓, s. 46–47.
  11. ↑ Richard H. Pells: The Liberal Mind in a Conservative Age: American Intellectuals in the 1940s and 1950s. Wesleyan University Press, 1989, s. 302. ISBN 0-8195-6225-4. (ang.).
  12. ↑ Paul Buhle, Dave Wagner: A Very Dangerous Citizen: Abraham Lincoln Polonsky and the Hollywood Left. University of California Press, 2002, s. 184. ISBN 0-520-23672-6. (ang.).
  13. ↑ Lambert 2005 ↓, s. 47.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/Irving_Pichel