Ironia sokratyczna – termin określający stosunek Sokratesa do słów, jakie wypowiada. Postaci dialogów Platona^[1] zadają pytanie, czy Sokrates przedstawia jakieś poglądy, czy też udaje niewiedzę^[2]. Można przyjąć, że Sokrates ponad wszystko ceni sobie dialog, rozmowę. Istnieją stanowiska, które argumentują za perswazją, a nawet manipulowaniem^[3]. Można to sprawdzić, śledząc, w jaki sposób ciąży on ku pytaniom zawierającym alternatywę. Warto dodać, że wśród źródeł o Sokratesie, który niczego nie napisał, dialogi platońskie dzieli się na trzy okresy^[4]. Są wśród nich aporetyczne oraz takie, które referują poglądy Platona, a obok nich jeszcze trzeci typ, zwracający uwagę na ograniczenia teorii idei. Pomimo braku jakichkolwiek treści jego filozofii, można go uznać za autora metod filozoficznych i można przypisać mu pewne stanowisko etyczne. Jeśli chodzi o metody, są to elenktyczna i majeutyczna, a stanowiskiem jest intelektualizm etyczny.