Inwoluta (inaczej funkcja ewolwentowa) – funkcja stosowana do opisu kształtu zarysu ewolwentowego koła zębatego.

Inwoluta jest to kąt zawarty między promieniem początkowego punktu ewolwenty i promieniem rozpatrywanego punktu tej ewolwenty. Jest on równy tangensowi kąta zarysu danego punktu ewolwenty pomniejszonemu o kąt zarysu tego punktu (wyrażony w mierze kątowej), co można zapisać:

gdzie:

Inwolutę stosuje się w obliczeniach przekładni zębatych o kołach o zarysie ewolwentowym, gdzie opisuje ona kształt zarysu zęba.

Drugim zastosowanie inwoluty jest kontrola jakości wytwarzanych kół zębatych. Przy pomocy specjalnych przyrządów pomiarowych mierzy się poszczególne parametry koła, z których oblicza się kąt zarysu zęba Następnie oblicza się odpowiadającą mu inwolutę, którą porównuje się ze wzorcową wartością inwoluty zamieszczoną w tablicach. Przy produkcji większości kół zębatych do szybkoobrotowych przekładni konieczna jest znajomość inwoluty do dwunastego miejsca po przecinku w celu zapewnienia odpowiedniej dokładności wykonania. Niestety nieznane są metody analitycznego obliczenia kąta, znając jego inwolutę, dlatego w tym celu stosuje się tablice lub metody numeryczne.

• 
• 
  Inwolutą okręgu o promieniu dążącym do zera jest spirala Archimedesa
• 
  Inwolutą krzywej łańcuchowej jest traktrysa

• ewolwenta
• koło zębate

• KazimierzK. Ochęduszko KazimierzK., Koła zębate, Warszawa: WNT, 1985, ISBN 83-204-0680-3, OCLC 751183559 . Brak numerów stron w książce