Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Ina

Ten artykuł dotyczy rzeki w Polsce. Zobacz też: inne znaczenia słowa "Ina".
Ina
Ilustracja
Ina w okolicach Łęska
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Rzeka
Długość 126 km
Powierzchnia zlewni

2151 km²

Średni przepływ

12 m³/s Goleniów

Źródło
Miejsce na wschód od kolonii Gronówko
Współrzędne

53°24′41″N 15°37′08″E/53,411389 15,618889

Ujście
Recypient Odra (Domiąża)
Miejsce

na północ od Inoujścia

Współrzędne

53°32′03″N 14°38′09″E/53,534167 14,635833

Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast po lewej znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „ujście”
Multimedia w Wikimedia Commons

Ina (niem. Ihna) – rzeka, prawy dopływ Odry o długości 126 km[1] w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim. Powierzchnia dorzecza obejmuje obszar 2151 km²[1]. Ina płynie przez Pobrzeże Szczecińskie, Pojezierze Zachodniopomorskie i na krótkim odcinku źródłowym Pojezierze Południowopomorskie.

Miasta nad Iną: Goleniów, Recz, Stargard.

Przebieg

Ina ma źródło na wschód od kolonii Gronówko (ok. 2,5 km)[2], na obszarze gminy Kalisz Pomorski, na Równinie Drawskiej. Stąd płynie w kierunku zachodnim do wsi Ciemnik, gdzie łączy się z Kanałem Iny biegnącym z jeziora Ińsko i Stubnica[3]. Następnie płynie na południowy zachód przez jezioro Krzemień i dalej na południe do Jeziora Bytowskiego.

Rzeka uchodzi do Odry, koryta Domiąża, poniżej jeziora Dąbie, na północ od wsi Inoujście, w granicach gminy Goleniów, koło południowego krańca wyspy Mnisi Ostrów.

Dorzecze

Ujście Iny do Odry (Domiązy) i tzw. Kamieniska

Dopływy (prawy-lewy):

Jakość wód

W 2009 r. przeprowadzono badania jakości wód Iny w dwóch punktach pomiarowych. W ich wyniku oceniono elementy fizykochemiczne wód na poniżej stanu dobrego, stan ekologiczny na umiarkowany, a w ogólnej dwustopniowej ocenie stwierdzono zły stan wód Iny[4].

Badania jakości wód Iny (2009)[4]
Punkt pomiarowy Ocena elementów fizykochemicznych Ocena elementów biologicznych Stan ekologiczny Stan chemiczny Ogólny stan wód
poniżej Recza Pomorskiego (98,7 km) poniżej stanu dobrego II klasa umiarkowany poniżej dobrego zły
poniżej Goleniowa (10,2 km) poniżej stanu dobrego III klasa umiarkowany dobry zły

Według danych Inspekcji Ochrony Środowiska poprzez Inę następuje odpływ metali ciężkich do Morza Bałtyckiego – w ciągu 2012 roku w ilościach: 0,4 tony cynku, 1,1 tony miedzi, ok. 200 kg ołowiu, ok. 100 kg kadmu oraz ok. 200 kg niklu[5].

Szlak kajakowy

Ina jest miejscem spływów kajakowych. Spływ można rozpocząć w Reczu[6]. W Puszczy Goleniowskiej nieopodal Bącznika, przy drodze Stawno – Kliniska Wielkie rozpoczyna się szlak kajakowy „Meandry Iny” o długości 33,5 km, który prowadzi przez Zabród, Goleniów, Modrzewie i Bolesławice do Inoujścia, a następnie już wodami jeziora Dąbie do ośrodka żeglarskiego w Lubczynie[7]. W powiecie goleniowskim obowiązuje od 2012 roku zakaz pływania jednostkami z napędem motorowym[8].

Historia

Ina była w przeszłości rzeką o znaczeniu handlowym, a u jej ujścia, w miejscowości Inoujście, istniał od XIII wieku port morski należący do Stargardu.

 Osobny artykuł: Wojna Szczecina ze Stargardem o handel morski (1454-1464)#Port w Inoujściu.

W 1949 roku polskie władze zmieniły zapis nazwy rzeki z niemieckiego Ihna na polskie Ina[9].

24 lutego 2000 r. powołano Związek Gmin Dorzecza Iny z siedzibą w Marianowie, który stawia sobie za cel ochronę wód, ziemi i powietrza oraz krajobrazu będących bazą dla rekreacji i turystyki w obszarze dorzecza Iny[10]. Do związku należy 6 gmin: gm. Dobrzany, gm. Dolice, gm. Marianowo, gm. Maszewo, gm. Recz, gm. Suchań[11].

Od marca 2008 działa Towarzystwo Przyjaciół Rzek Iny i Gowienicy[12].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b IV.2 Rzeki. W: Raport o stanie środowiska w województwie zachodniopomorskim w latach 2008-2009. WIOŚ Szczecin, 2011-01-25, s. 59.
  2. ↑ Arkusz N-33-92-C. W: Zakład Hydrografii i Morfologii Koryt Rzecznych IMGW: Rastrowa Mapa Podziału Hydrograficznego Polski. Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej, 2007-10. [dostęp 2011-02-01].
  3. ↑ Jeleniogórskie Biuro Planowania i Projektowania: Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Ińsko. Urząd Gminy i Miasta Ińsko, 2002, s. 22. (Załącznik do Uchwały Nr III/18/2002 Rady Miejskiej w Ińsku z dnia 30 grudnia 2002 roku)
  4. ↑ a b Ocena jakości wód powierzchniowych w województwie zachodniopomorskim w roku 2009. WIOŚ Szczecin, 2010-11-14, s. 10.
  5. ↑ Tabl. 10.6 Odpływ metali ciężkich rzekami do Morza Bałtyckiego w 2012 r.. W: Rocznik statystyczny gospodarki morskiej 2013. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2014-01-21, s. 338. Cytat: „Wyniki Państwowego Monitoringu Środowiska w zakresie Monitoringu Wód” – Główny Inspektorat Ochrony Środowiska.
  6. ↑ Na szlaku – Zachodniopomorskie: morze przygody
  7. ↑ Szlak kajakowy. Goleniowski Portal Turystyczny. [dostęp 2011-02-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-07)].
  8. ↑ Kurier Szczeciński (11.10.2012): Ina strefą ciszy
  9. ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 11 lutego 1949 r. (M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225, s. 8)
  10. ↑ Statut Związku Gmin Dorzecza Iny (Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego Nr 14 z 29.03.2000 r., poz. 143, Nr 74 z 6.08.2010 r., poz. 1340)
  11. ↑ Wykaz związków międzygminnych (stan na dzień 31 marca 2011 r.). MSWiA. [dostęp 2011-06-14].
  12. ↑ Towarzystwo Przyjaciół Rzek Iny i Gowienicy – Strona Główna

Linki zewnętrzne

Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/Ina