Iktinos, Ἰκτῖνος, łac. Ictinus (V wiek p.n.e.) – jeden z najwybitniejszych architektów greckich okresu klasycznego^[1].

Wraz z Fidiaszem i Kallikratesem był twórcą ateńskiej świątyni^[a] patronki miasta – Ateny Partenos, powstałej w latach 447-432 p.n.e. na miejscu starszego sanktuarium bogini, tzw. Hekatompedonu z drugiej połowy VI w. p.n.e. Nieznanego pochodzenia, uważany jest za głównego konstruktora Partenonu, zaprojektowanego jako dorycki peripteros z elementami jońskimi, zbudowany z marmuru pentelickiego^[1]. Według Witruwiusza (O architekturze VII, 12) miał opisać budowę tego dzieła wspólnie z nieznanym bliżej Karpionem^[2].

Innym jego dziełem architektonicznym była ufundowana przez mieszkańców Figalii świątynia Apollina w peloponeskich Bassaj^[b], powstała być może też przy współpracy Kallikratesa i skonstruowana również na planie doryckiego perypteru^[3]. Jako jej twórcę wymienia go Pauzaniasz (Wędrówki po Helladzie VIII 41,9). Według Strabona i Witruwiusza był budowniczym Telesterionu w Eleuzynie (doryckiego dodekastylosu). Jego dokonania wskazują, że był twórcą inwencyjnym, stosującym śmiało łączenie różnych stylów architektonicznych oraz innowatorem w zakresie kształtowania przestrzennej architektury wnętrz^[4].