Ian Donald Millar

Data i miejsce urodzenia	6 stycznia 1947 Halifax, Kanada
Obywatelstwo	Kanada
Wzrost	185 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Kanada Igrzyska olimpijskie srebro Pekin 2008 jeździectwo (skoki drużynowo)
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Ian Millar (ur. 6 stycznia 1947 w Halifax) – kanadyjski sportowiec, jeździec, dziesięciokrotny olimpijczyk, srebrny medalista olimpijski z igrzysk w Pekinie, wielokrotny złoty medalista igrzysk panamerykańskich, mistrzostw kraju i Pucharu Świata w jeździectwie w skokach przez przeszkody; rekordzista pod względem liczby występów na igrzyskach olimpijskich.

Jest trenerem jeździectwa, trenował m.in. mistrzynię świata Gail Greenough i srebrną medalistkę olimpijską Jill Henselwood^[1][2]. Treningi oraz hodowlę koni prowadzi na zarządzanej wraz z dziećmi Millar Brooke Farm w pobliżu Perth w Ontario^[3].

W trakcie ponad czterdziestoletniej kariery dziesięciokrotnie zdobył tytuł mistrza kraju^[4][5]. Będąc członkiem reprezentacji narodowej od 1971 roku^[6][7] sześciokrotnie uczestniczył w indywidualnych^[8] i drużynowych^[9] mistrzostwach świata, zajmując trzykrotnie miejsca w pierwszej piątce drużynowo oraz dwukrotnie plasując się indywidualnie w pierwszej dziesiątce tych zawodów^[5]. W dziewięciu występach w igrzyskach panamerykańskich zdobył łącznie dziewięć medali^[1][4], w tym trzy złote w latach 1987 i 1999, co czyni go najbardziej utytułowanym jeźdzcem w historii tej imprezy^[5]. Czternastokrotnie uczestniczył w finałach Pucharu Świata^[10][11], w którym trzykrotnie stawał na podium^[5][12]. Dwukrotnie zwyciężył w tych zawodach, w latach 1988 i 1989, zostając pierwszym w historii zawodnikiem, który obronił tytuł, dodatkowo jeszcze na tym samym koniu^[13].

Od 1972 roku wybierany do wszystkich kanadyjskich olimpijskich reprezentacji, opuścił jedynie zbojkotowane przez państwa zachodnie moskiewskie igrzyska^[14][15]. Do igrzysk w Pekinie jego najlepszą pozycją było dwukrotnie czwarte miejsce drużynowo i trzynaste indywidualnie^[7][14][16]. Choć nie poprawił wówczas indywidualnego wyniku, zdobył w drużynie pierwszy w karierze medal olimpijski w swoim dziewiątym występie na igrzyskach^[17]. Wyrównawszy tym samym osiągnięcie austriackiego żeglarza, Huberta Raudaschla, postawił sobie następnie za cel jego pobicie^[14]. Sztuka ta udała mu się cztery lata później w Londynie: zajmując najlepsze w karierze 9. miejsce indywidualnie^[18] został z dziesięcioma startami rekordzistą pod względem liczby występów na igrzyskach olimpijskich^[19][20].

Na początku maja 2019 roku ogłosił zakończenie kariery^[21][22].

Igrzyska	Konkurencja	Wynik
1972 Monachium	Skoki drużynowo	6
1976 Montréal	Skoki drużynowo	5
1984 Los Angeles	Skoki drużynowo	4
1984 Los Angeles	Skoki indywidualne	14
1988 Seul	Skoki drużynowo	4
1988 Seul	Skoki indywidualne	15
1992 Barcelona	Skoki drużynowo	9
1992 Barcelona	Skoki indywidualne	54
1996 Atlanta	Skoki drużynowo	16
1996 Atlanta	Skoki indywidualne	46
2000 Sydney	Skoki drużynowo	9
2000 Sydney	Skoki indywidualne	13
2004 Ateny	Skoki indywidualne	22
2008 Pekin	Skoki drużynowo
2008 Pekin	Skoki indywidualne	23
2012 Londyn	Skoki drużynowo	5
2012 Londyn	Skoki indywidualne	9

• W 1986 roku został odznaczony Orderem Kanady, a trzy lata później został sportowcem roku Ontario^[5].
• W 1990 roku ukazała się jego biografia Riding high: Ian Millar's world of show jumping napisana wraz z Larrym Scanlanem (ISBN 978-0-7710-5872-1)^[23].
• W 1996 roku wraz ze swoim wierzchowcem, Big Benem^[24], zostali przyjęci do Canadian Sports Hall of Fame^[1][16].
• Ojciec był dentystą, a matka pielęgniarką^[14].
• Od 1969 roku był żonaty z Lynn, która zmarła w 2008 roku po walce z rakiem^[14][25]. Ich dzieci z tego związku, Jonathon^[26] i Amy^[27], również są jeźdźcami, reprezentantami kraju^[1][4].