Ił-76
Ił-76MD | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent |
zakłady lotnicze im. W. Czkałowa w Taszkencie |
Konstruktor |
biuro konstrukcyjne Iljuszyna |
Typ | |
Konstrukcja |
metalowa |
Załoga |
6-7 osób |
Historia | |
Data oblotu |
25 marca 1971 |
Lata produkcji |
Od 1974 |
Liczba egz. |
960+ |
Dane techniczne | |
Napęd | |
Ciąg |
4 × 117,7 kN (4 × 12000 kG) |
Wymiary | |
Rozpiętość |
50,5 m |
Długość |
46,59 m |
Szerokość kadłuba |
4,80 m |
Wysokość |
14,76 m |
Powierzchnia nośna |
301,2 m² |
Masa | |
Własna |
89 000 kg (Ił-76), 87 200 kg (Ił-76TD) |
Startowa |
157 500 kg (Ił-76), 170 000 kg (Ił-76 M/T), 190 000 kg (Ił-76MD/TD), 210 000 kg (Ił-76 MF/TF) |
Do lądowania |
155 000 kg |
Paliwa |
84 840 kg |
Zapas paliwa |
109 480 l |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
900 km/h |
Prędkość przelotowa |
750–780 km/h |
Pułap |
13 000 m |
Zasięg |
3650 km (Ił-76), 4000 km (Ił-76M/T), 4200 (Ił-76MF/TF) 4400 (Ił-76MD/TD) |
Rozbieg |
1700 m |
Dobieg |
900–1000 m |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
w niektórych samolotach – tylne stanowisko z działkiem GSz-23 kal. 23 mm | |
Przestrzeń ładunkowa | |
długość – 20,0 m szerokość – 3,45 m wysokość – 3,40 m | |
Użytkownicy | |
Rosja, Irak, Iran, Chiny, Ukraina, Białoruś, Indie, Korea Północna, Algieria | |
Rzuty | |
Iljuszyn Ił-76 (ros. Ил-76) jest 4-silnikowym odrzutowym radzieckim samolotem transportowym, zaprojektowanym przez biuro konstrukcyjne im. Iljuszyna. Prototyp został oblatany w 1971 roku, seryjna produkcja rozpoczęła się w 1974 roku w zakładach TAPO znajdujących się w Taszkencie w Uzbekistanie. Dotychczas wyprodukowano 938 egzemplarzy tego samolotu. Jest jednym z najpopularniejszych samolotów transportowych. Samoloty o nazwie MF są przedłużoną wersją wojskową, a TF – wersją cywilną.
Samolot miał przenosić ładunek o masie 40 ton na odległość 5000 km w czasie krótszym niż 6 godzin, być zdolnym do startu na krótkich pasach startowych oraz mieć możliwość pracy w niesprzyjających warunkach pogodowych. Konstrukcja była inspirowana C-141 Starlifterem. W 1990 roku wprowadzono zmodernizowane wersje MD i MT, lecz z powodu kłopotów finansowych wyprodukowano ograniczoną ich liczbę[1]. W 1997 produkcję zawieszono, w 2004 część samolotów zmodernizowano, wymieniając im silniki[1]. W 2005 roku Chiny zamówiły 34 samoloty w wersji MD oraz 4 cysterny Ił-78[2]. W styczniu 2009 Pakistan odebrał pierwszy z 4 zamówionych samolotów Ił-78.
W wersji wojskowej samolot posiada: dwulufowe działko automatyczne kal. 23 mm GSz-23L w ogonie samolotu.
Historia
Pierwszy samolot dostarczono do radzieckich Sił Powietrznych w czerwcu 1974 roku. Następnie stał się on głównym radzieckim samolotem transportowym. Od 1976 roku był eksploatowany przez linie Aerofłot.
W latach 1979–1991 radzieckie Siły Powietrzne za pomocą samolotów Ił-76 wykonały 14 700 lotów do Afganistanu, transportując 786 200 żołnierzy oraz 315 800 ton ładunków. Ił-76 przetransportował 89% wojsk radzieckich oraz 74% towarów potrzebnych w Afganistanie. Ponieważ afgańscy partyzanci nie mogli z ziemi zestrzeliwać wysoko latających samolotów Ił-76, ich taktyką był atak podczas startu lub lądowania. Samoloty te były trafiane przez rakiety ziemia-powietrze oraz wielkokalibrowe karabiny maszynowe, lecz wytrzymałe płatowce były prawie nie do zniszczenia i nawet po atakach nadal sprawnie działały. Ił-76 miał zadziwiająco niski wskaźnik rotacji w okresie konfliktu. Bazując na tym doświadczeniu, większość wyposażenia dla Kanadyjskich Sił Powietrznych w Afganistanie była dostarczana przy użyciu cywilnej wersji Ił-76. W 2006 roku rosyjskie Siły Powietrzne miały około 200 samolotów Ił-76S. 108 użytkowników cywilnych posiada te samoloty na własność.
Przy użyciu tego samolotu możliwy jest obecnie tzw. lot paraboliczny w Centrum Wyszkolenia Kosmonautów im. J. Gagarina w Gwiezdnym Miasteczku w pobliżu Moskwy[3].
Ił-476
W styczniu 2013 roku prototyp Ił-76MD-90A (znany pod nazwą Ił-476) rozpoczął loty testowe w LII im. M.M. Gromowa (lotniczym instytucie badawczym) w Żukowskim. Samolot jest zmodernizowaną wersją Ił-76 z nowym płatem nośnym, wyposażoną w cyfrową awionikę, nowy kokpit ze skomputeryzowanymi przyrządami pokładowymi i wyświetlaczami zamiast standardowych wskaźników. Posiada również nowe silniki Aviadvigatel PS-90A-76 o zmniejszonym zużyciu paliwa.
Ministerstwo Obrony Rosji podpisało kontrakt z producentem na dostarczenie dla WWS RF 39 statków powietrznych tego typu do 2018 r. Do 2020 roku zakłady Aviastar planowały zbudować 100 egzemplarzy tego samolotu dla różnych odbiorców w Rosji[4]. Pierwszy z zamówionych samolotów, przyleciał 2 grudnia 2015 roku z fabrycznego lotniska w Ulianowsku do bazy Iwanowo. Pierwsza z dostarczonych maszyn jest w kolejności trzecim wybudowanym egzemplarzem, dwa pierwsze pozostają u producenta w roli samolotów testowych, a w przyszłości mają posłużyć do zabudowy systemu wczesnego ostrzegania[5].
Wypadki
Galeria
- Ił-76 w malowaniu linii Turkmenistan Airlines
- Ił-76 w malowaniu Sił Powietrznych Białorusi na Air Show Radom 2009
- Ił-76 linii Ałrosa
- Ił-76T linii Syrian Air
- Ił-76 linii Silk Way Airlines
- Lądujący Ił-76, widoczne szczegóły podwozia
- Rosyjski Ił-76
Zobacz też
- Ił-78 – rosyjska cysterna powietrzna skonstruowana na bazie Ił-76
- Iljuszyn
- Berijew A-50 – rosyjski samolot lotniczego systemu ostrzegania
- Lista wytwórni lotniczych
Przypisy
- ↑ a b Piotr Butowski, Iliuszyn Ił-76 powraca. Lotnictwo nr 9/2004, s. 28–32.
- ↑ Piotr Butowski, Rosyjski kontrakt na Ił-76 i Ił-78 dla Chin. Lotnictwo nr 1/2007, s. 54–55.
- ↑ Lot paraboliczny w samolocie Ił-76 w Rosji. Poczuj stan nieważkości [online], jetryders.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
- ↑ Ilyushin Il-476 starts test flights. Airliners World nr 6/2013, s. 24.
- ↑ Pierwszy Ił-76MD dostarczony, „Lotnictwo”, nr 1 (2016), s. 7, ISSN 1732-5323
Bibliografia
- Encyklopedia Techniki Wojskowej 1987
Linki zewnętrzne
- Ił-76TD-90 na stronie zakładów Iljuszyna. ilyushin.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-03)]. (ang.).
- O wspomaganiu desantowania z Ił-76 nocą. armia24.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-15)].