Coro:

Mexicanos al grito de guerra
el acero aprestad y el bridón.
¡Y retiemble en sus centros la tierra,
al sonoro rugir del cañón!
¡Y retiemble en sus centros la tierra,
al sonoro rugir del cañón!

Refren:

Meksykanie, na okrzyk bojowy,
Chwyćcie za stal i za uzdy,
Niech ziemia zadrży w posadach
Na gromki odgłos dział.
Niech ziemia zadrży w posadach
Na gromki odgłos dział!

Ciña ¡oh Patria! tus sienes de oliva
de la paz el arcángel divino,
que en el cielo tu eterno destino
por el dedo de Dios se escribió.
Mas si osare un extraño enemigo
profanar con su planta tu suelo,
piensa ¡oh Patria querida! que el cielo
un soldado en cada hijo te dio.

I Zwrotka

Ojczyzno! niech skroń twą ozdobi gałązka oliwna
Którą da ci boski archanioł pokoju
Bo to w niebie twój los wieczny
Zapisany został palcem Boga.
Lecz gdy wróg jakiś się poważy
Sprofanować twą ziemię swym krokiem,
Pomyśl, kochana Ojczyzno, że niebo
Dało ci w każdym synu żołnierza.

Estrofa II

En sangrientos combates los viste
por tu amor palpitando sus senos,
arrostrar la metralla serenos,
y la muerte o la gloria buscar.
Si el recuerdo de antiguas hazañas
de tus hijos inflama la mente,
los recuerdos del triunfo tu frente,
volverán inmortales a ornar.

II Zwrotka

Widziałaś ich już w krwawych walkach,
Z piersią w której miłość do ciebie się kołacze,
Spokojnie idących wśród pocisków,
Szukających chwały lub śmierci.
Jeśli pamięć klęsk dawnych
Twym synom poraża umysły,
Niech pamięć tryumfu twe czoło
O nieśmiertelna ozdobi.

Estrofa III

Como al golpe del rayo la encina,
se derrumba hasta el hondo torrente,
la discordia vencida, impotente,
a los pies del arcángel cayó.
Ya no más, de tus hijos la sangre,
se derrame en contienda de hermanos;
sólo encuentre el acero en tus manos
quien tu nombre sagrado insultó.

III Zwrotka

Jak błyskawica co pień drzewa
Rozrywa do głębi,
Tak ty niezgodę pozostaw bez mocy
Rzuconą u twych stóp przez archanioła.
Niech krew twych synów nigdy więcej
Nie spływa w walkach bratobójczych;
Niech tylko stal znajdą w twych dłoniach
Ci, którzy twe święte imię splamili.

Estrofa IV

Del guerrero inmortal de Zempoala
te defiende la espada terrible,
y sostiene su brazo invencible,
tu sagrado pendón tricolor.
Él será del feliz mexicano
en la paz y en la guerra el caudillo.
porque él supo sus armas de brillo
circundar en los campos de honor.

IV Zwrotka

Nieśmiertelnego wojownika z Zempoala
Okrutny miecz cię broni,
A jego niezwyciężone ramię
Podtrzymuje twój trójbarwny sztandar.
To on szczęśliwych Meksykanów
Poprowadzi w wojnie i pokoju,
Bo umiał otoczyć chwałą swój oręż
Na polach chwały.

Estrofa V

Guerra, guerra sin tregua al que intente
de la Patria manchar los blasones,
Guerra, guerra, los patrios pendones
en las olas de sangre empapad.
Guerra, guerra. En el monte, en el valle,
los cañones horrísonos truenen,
y los ecos sonoros resuenen
con las voces de ¡Unión! ¡Libertad!

V Zwrotka

Wojna, wojna na tego
Kto splamić chce herby Ojczyzny
Wojna, wojna, niech sztandary
Nasiąkną w falach krwi.
Wojna, wojna, w górach i dolinie
Straszliwe działa niech grzmią,
Niech ogłuszające ich grzmoty brzmią
Echem słów Jedność! Wolność!

Estrofa VI

Antes, Patria, que inermes tu hijos,
bajo el yugo su cuello dobleguen,
tus campiñas con sangre se rieguen,
sobre sangre se estampe su pie.
Y tus templos, palacios y torres
se derrumben con hórrido estruendo,
y sus ruinas existan diciendo:
De mil héroes la Patria aquí fue.

VI Zwrotka

Zanim Ojczyzno rozbroisz swych synów,
Niech pod jarzma skłonią swe karki,
Niech twe pola się krwią użyźnią,
Niech w tej krwi stawiają swe kroki.
Twe świątynie, pałace i wieże
Upadną z ogromnym łoskotem,
Pozostaną po nich ruiny mówiące:
"Tu była Ojczyzna tysięcy bohaterów"

Estrofa VII

Si a la lid contra hueste enemiga,
nos convoca la tropa guerrera,
de Iturbide la sacra bandera,
mexicanos, valientes seguid.
Y a los fieles bridones les sirvan
las vencidas enseñas de alfombra;
los laureles del triunfo den sombra
a la frente del Bravo Adalid.

VII Zwrotka

Lecz kiedy przeciw wrogom
Wezwie nas oddział bojowy,
Za sztandarem Iturbide,
Meksykanie, odważnie pójdziemy.
A dla wiernych rumaków,
Niech dywanem będą wraże sztandary;
Niech wieńce wawrzynu ocienią
Czoło dzielnego wodza.

Vuelva altivo a los patrios hogares,
el guerrero a cantar su victoria,
ostentando las palmas de gloria
que supiera en la lid conquistar.
Tornaránse sus lauros sangrientos
en guirnaldas de mirtos y rosas,
que el amor de las hijas y esposas,
también sabe a los bravos premiar.

VIII Zwrotka

Niech wojownik powróci do domu
By wyśpiewać swoje zwycięstwo;
Niech powiewa palmami zwycięstwa
Które w walce na wrogach zdobył.
Niech jego skrwawione wieńce laurowe
Przemienią się w wieńce mirtu i róż,
Którymi miłość córeki i żon
Nagrodzi odważnych twych synów.

Estrofa IX

Y el que al golpe de ardiente metralla,
de la Patria en las aras sucumba,
obtendrá en recompensa una tumba
donde brille, de gloria, la luz.
Y, de Iguala, la enseña querida
a su espada sangrienta enlazada,
de laurel inmortal coronada,
formará de su fosa una cruz.

IX Zwrotka

A ten, który pod ostrym pociskiem
Padł na ołtarzu Ojczyzny,
Otrzyma grobowiec w podzięce
Gdzie światło chwały.
Z Równością, umiłowanym symbolem
Przytroczonym do szpady skrwawionej,
Uwieńczony nieśmiertelnym wawrzynem,
Przemieni swój grób w święty krzyż.

Estrofa X

¡Patria, Patria! tus hijos te juran
exhalar en tus aras su aliento,
si el clarín, con su bélico acento,
los convoca a lidiar con valor.
¡Para ti las guirnaldas de oliva!
¡Un recuerdo para ellos de gloria!
¡Un laurel para ti de victoria!
¡Un sepulcro para ellos de honor!

X Zwrotka

Ojczyzno! Ojczyzno! twe syny ślubują
Wyzionąć ducha na twych ołtarzach,
Jeśli tylko piszczałka bojowa
Poprowadzi ich do walki.
Dla ciebie wieńce laurowe!
Dla nich pamięć chwały!
Dla ciebie wieńce zwycięstwa!
Dla nich mogiła i honor!