Hromada
Terytorialna hromada (ukr. Територіальна громада) – jednostka podziału administracyjnego na Ukrainie[1]. Na terenie Ukrainy jest 1470 terytorialnych hromad[2].
Terytoria hromad terytorialnych (które z kolei podzielone są na 7567 okręgów starościńskich[2]) tworzą rejony, kilka rejonów tworzy obwody.
Regulacje prawne
Od 2020 r. na Ukrainie hromada terytorialna jest podstawową jednostką samorządu terytorialnego.
Terytorialna hromada może być hromadą wiejską, hromadą osiedlową lub hromadą miejską[3].
Organy hromady terytorialnej[3]
- władza uchwałodawcza i kontrolna:
- rada hromady
- komisje stałe i doraźne (powoływane przez radę hromady spośród radnych)
- władza wykonawcza:
- przewodniczący rady (w hromadach miejskich - mer)
- komitet wykonawczy rady hromady.
Nazwa jednostki
terytorialnej |
Hromada wiejska | Hromada osiedlowa | Hromada miejska |
---|---|---|---|
Organ przedstawicielski | Rada wiejska | Rada osiedlowa | Rada miejska |
Sposób wyboru | Wybory bezpośrednie | Wybory bezpośrednie | Wybory bezpośrednie |
Kadencja | 5 lat | 5 lat | 5 lat |
Głowa hromady | Przewodniczący rady wiejskiej | Przewodniczący rady osiedlowej | Przewodniczący rady miejskiej (mer) |
Sposób wyboru | Wybory bezpośrednie | Wybory bezpośrednie | Wybory bezpośrednie |
Kadencja | 5 lat | 5 lat | 5 lat |
Przypisy
- ↑ Про внесення змін до Методики формування спроможних територіальних громад [online], Офіційний вебпортал парламенту України [dostęp 2022-06-14] (ukr.).
- ↑ a b Кабмін затвердив адмінцентри та плани територій 1470 тергромад [online], www.ukrinform.ua [dostęp 2020-06-23] (ukr.).
- ↑ a b Система місцевого самоврядування України [online], Центр політичної освіти [dostęp 2022-06-24] (ukr.).
Bibliografia
- Samorząd terytorialny w Polsce i na Ukrainie, red. Mirosław Karpiuk, Polskie Wydawnictwo Prawnicze Iuris, Poznań-Kijów 2013, ISBN 978-83-63223-36-6.
- Дробуш Ι.Β., Функції органів місцевого самоврядування в Україні: Монографія, Київ 2003.
- Gerycz W., Kawałko B., Poziom zgodności zadań i kompetencji jednostek samorządu terytorialnego w Polsce i na Ukrainie – matryca porównawcza, „Zamojskie Studia i Materiały” 2006, zesz. 2.