Hrhov
| |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Kraj | |||
| Powiat | |||
| Starosta |
Ladislav Tankó[1] | ||
| Powierzchnia |
36,08[2] km² | ||
| Wysokość |
216[3] m n.p.m. | ||
| Populacja (2023) • liczba ludności • gęstość |
|||
| Nr kierunkowy |
+421 58[3] | ||
| Kod pocztowy |
049 44[3] | ||
| Tablice rejestracyjne |
RV | ||
Położenie na mapie kraju koszyckiego  | |||
Położenie na mapie Słowacji  | |||
| 48°36′20″N 20°45′00″E/48,605556 20,750000 | |||
| Strona internetowa | |||
Hrhov (węg. Tornagörgő) – wieś (obec) w powiecie Rożniawa w kraju koszyckim na Słowacji. Powierzchnia 36,08 km². W 2011 roku liczyła 1137 mieszkańców, z czego 82,6% stanowili Węgrzy, a 13,7% Słowacy[6].
Położenie
Leży w środkowej części długiej Kotliny Turniańskiej, przy jej północnym skraju, u południowych podnóży stromych stoków Płaskowyżu Górnego Wierchu. Centrum wsi leży na wysokości 216 m n.p.m. Od wieków zaopatrzenie w wodę mieszkańców zapewnia znajdujące się tuż nad wsią wywierzysko (słow. Hrhovská vyvieračka).
Przez wieś biegnie ważna droga krajowa nr 50 z Rożniawy do Koszyc oraz analogiczna linia kolejowa.
Historia
Obecność człowieka na terenach dzisiejszego Hrhova w okresie prehistorycznym dokumentują liczne znaleziska z epoki kamiennej, epoki brązu, z czasów kultury lateńskiej, a następnie z okresu rzymskiego. Pochodzą one ze wzgórz Veľký Paklán (267 m n.p.m.) i Hradisko (334 m n.p.m.), z jaskiń na południowym skraju Płaskowyżu Górnego Wierchu (Oltárna jaskyňa, Veterná diera, Ženska jaskyňa i Povalova jaskyňa) oraz z osadów trawertynowych w samej wsi.
Początki dziejów wsi sięgają zapewne połowy XIII w. Według bardzo żywej w tym rejonie tradycji w Hrhovie miał się schronić w 1241 r. węgierski król Bela IV po porażce z Tatarami w bitwie na równinie Mohi.
Pierwotnie należała (jako wieś służebna) do królewskiego grodu Turňa. Majątkiem królewskim była jeszcze w 1345 r., jednak najpóźniej od 1381 r. należała już do szlacheckiego rodu Bebeków z Pleszywca. W ich rękach znajdowała się aż do wymarcia rodu w 1567 r. Przez następnych 60 lat należała do Zápolyów, a następnie do Esterházych.
Gospodarka
Mieszkańcy wsi zajmowali się głównie rolnictwem, później również wydobyciem torfu. Eksploatacja trawertynu (tzw. hrhovská tufa – węg. darázskő) w obszarze wywierzyska zapewniała budulec na większość obiektów we wsi. Po II wojnie światowej rozwinęło się sadownictwo i uprawa warzyw, podjęto uprawę winorośli. Stawy rybne o pow. 280 ha, utworzone na południe od wsi (Hrhovské rybníky), umożliwiają hodowlę ryb.
Przypisy
- ↑ Zoznam zvolených starostov a primátorov podľa obcí, miest a mestských častí. Štatistický úrad Slovenskej republiky, 2014. [dostęp 2017-11-28]. (słow.).
- ↑ Statistical Office of the Slovak Republic (www.statistics.sk): Hustota obyvateľstva - obce. www.statistics.sk. [dostęp 2024-03-28]. Ustawienia: om7014rr_obc: 36,08S_SK, om7014rr_ukaz: Rozloha (Štvorcový meter).
- ↑ a b c Statistical Office of the Slovak Republic: Základná charakteristika. 2015-04-17. [dostęp 2022-03-31]. (słow.).
- ↑ Statistical Office of the Slovak Republic (www.statistics.sk): Počet obyvateľov podľa pohlavia - obce (ročne). www.statistics.sk. [dostęp 2024-03-28]. Ustawienia: om7101rr_obc: AREAS_SK.
- ↑ Statistical Office of the Slovak Republic (www.statistics.sk): Hustota obyvateľstva - obce. www.statistics.sk. [dostęp 2024-03-28]. Ustawienia: om7014rr_obc: AREAS_SK.
- ↑ ZÁKLADNÉ ÚDAJE zo Sčítania obyvateľov, domov a bytov 2011. OBYVATEĽSTVO PODĽA NÁRODNOSTI. Štatistický úrad Slovenskej republiky, 2012. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (słow.).
Bibliografia
- Ďurček Jozef a kolektív: Slovenský kras. Turistický sprievodca ČSSR, č. 41, wyd. Šport, slovenské telovýchovné vydavateľstvo, Bratislava 1989, ISBN 80-7096-020-5.
- Slovenský kras – Domica. Turistická mapa 1:50 000, wydanie 3, wyd. VKÚ Harmanec 2007, ISBN 80-8042-413-6.
