Hiob Ludolf (ur. 24 czerwca 1624 w Erfurcie, zm. 8 kwietnia 1704 we Frankfurcie nad Menem) – niemiecki orientalista i filolog specjalizujący się w języku etiopskim.

Był radcą dworu cesarskiego. Studiował w Erfurcie i Lejdzie. W Rzymie poznał uczonego etiopskiego abbę Gorgoryosa (Grzegorza), który udał się z nim do Gothy i asystował mu w studiach. Prace Ludolfa wyjaśniają błędne wyobrażenie o języku i kulturze etiopskiej^[1]. Jego gramatyki języków: gyyz i amharskiego mają dziś znaczenie historyczne. Był autorem pierwszej w Europie historii Etiopii (Historia Aethiopica, 1681) z obszernym komentarzem (Commentarius, 1691)^[2].

Jako pierwszy zbadał mistecki Kodeks Vindobonensis i wykonał dla Muzeum w Amsterdamie wierne kopie rysunków tam znajdujących się. Jego prace zostały opublikowane w dziele 'Historia Rerum Rarum. Będąc poliglotą władał 25 językami.

• Sciagraphia historiae aethiopicae, Jena 1676.
• Historia aethiopica, Frankfurt 1681.
• Commentarius, Frankfurt 1691.
• Appendices, Frankfurt 1693-1694
• Grammatica linguae amharicae, Frankfurt 1698.
• Lexicon amharico-latinum, Frankfurt 1698.
• Lexicon aethiopico-latinum, Frankfurt 1699.
• Grammatica aethiopica, Londyn 1661; Frankfurt 1702.

• Ludolf Hiob [w:] Słownik chrześcijaństwa wschodniego, red. Julius Assfalg, Paul Krüger, przeł. z niem. Andrzej Bator, Marek Dziekan, Katowice: "Książnica" 1998, s. 194.

• Artykuł w encyklopedii Gutenberga
• Hiob Ludolf, De bello Turcico feliciter conficiendo w bibliotece Polona