Herman Auerbach
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Profesor nauk matematycznych | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Uczelnia | |
Herman Auerbach (ur. 26 października 1903 w Tarnopolu, zm. 17 sierpnia 1942 we Lwowie[1]) – polski matematyk żydowskiego pochodzenia, jeden z czołowych przedstawicieli lwowskiej szkoły matematycznej.
Życiorys
Studiował początkowo (od 1921) na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, jednak wkrótce przeniósł się na studia matematyczne na Wydziale Filozoficznym UJK. Ukończył je w 1926. W 1928 obronił doktorat na podstawie rozprawy O polu krzywych wypukłych o średnicach sprzężonych, a w 1935 habilitował się. W październiku 1936 otrzymał prawo veniam legendi z zakresu matematyki na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie[2]. Był starszym asystentem w Zakładzie Matematycznym UJK kierowanym przez prof. Eustachego Żylińskiego.
Podczas pierwszej okupacji sowieckiej Lwowa (1939-1941) był profesorem analizy funkcjonalnej Uniwersytetu. Udowodnił tzw. lemat Auerbacha (zob. też baza Auerbacha, układ Auerbacha). Po zajęciu miasta przez Niemców został uwięziony w lwowskim getcie. Popełnił samobójstwo w szpitalu, by uniknąć transportu przez Niemców do obozu zagłady w Bełżcu.
Przypisy
- ↑ Auerbach Herman, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2022-12-03].
- ↑ Nowi profesorowie na Uniwersytecie lwowskim. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 245 z 24 października 1936.
Bibliografia
- Mariusz Urbanek: Genialni. Lwowska Szkoła Matematyczna. Warszawa: Wydawnictwo „Iskry”, 2014. ISBN 978-83-244-0381-3.