Herb Kraju Kamczackiego (ros: Герб Камчатского края) – jest oficjalnym symbolem rosyjskiego Kraju Kamczackiego, przyjętym w obecnej formie 17 lutego 2010 r. przez zgromadzenie prawodawcze.

We francuską tarczę herbową barwy srebrnej wpisane trzy czarne wulkany^[1]. Prawy z nich jest najwyższy (heraldyczny, z perspektywy obserwatora jest to lewy), a lewy najniższy. Ich szczyty barwy srebrnej i na każdym z nich umieszczone czerwone języki ognia w białym obramowaniu. W ich tle symbol czerwonego wschodzącego słońca. Promienie słoneczne barwy czerwonej oddzielone od słońca białą obwódką. Nad nimi niebieskie trójkąty. Dolne pole tarczy w barwie błękitnej. Od czarnych wulkanów oddziela je biała wstęga.

Wulkany Kamczatki stanowią symbol regionu i zostały wpisane na Listę światowego dziedzictwa UNESCO^[2], dlatego też pojawiają się w herbie^[3]. Wyobrażenie czerwonego słońca ma wskazywać położenie geograficzne regionu, miejsce gdzie słońce wschodzi^[3][1]. Szczyty wulkanów są ośnieżone i tym samym stanowią odwołanie do warunków klimatycznych tych ziem. Dolne pole tarczy w barwie błękitnej to odwołanie do Oceanu Spokojnego nad którym znajduje się Kraj Kamczacki^[4]. Elementy czerwono-biało-błękitne umieszczone nad wschodzącym słońcem zostały zaczerpnięte z lokalnego folkloru i mają oddawać ornamentykę używaną w sztukach ludowych^[3]. Błękit wykorzystany w herbie ma symbolizować wielkość i potęgę regionu, który pełni ważną rolę na wschodzie Rosji i strzeże jej wschodnich rubieży^[5]. Biel to nawiązanie do czystości, pokoju i honoru^[5].

Pierwsze propozycje nadania herbu regionowi, który obecnie znany jest jako Kamczacki Kraj, pojawiają się w połowie XIX wieku^[5]. W 1850 r. przedstawiono projekt, który miał ustanowić herbem regionu jednogłowego złotego orła, na błękitnym tle. W lewym szponie heraldycznym (prawym z perspektywy widza) trzymać miał złoty harpun przewiązany dwoma linami, zwrócony ku górze. W prawym szponie heraldycznym (lewym) złoty łuk z dwoma złotymi strzałami. Całość wieńczyć miała Wielka Korona Imperialna Rosji, ale projekt ten nie został zaakceptowany^[5]. W 1851 r. obwodowi kamczackiemu nadano oficjalny herb. W srebrnej tarczy trzy czarne wzgórza, zwieńczone czerwonymi językami ogniami i smugami dymu. Całość zwieńczona Wielką Koroną Imperialną Rosji. Pod tą postacią miał on przetrwać aż do upadku Imperium Rosyjskiego w 1917 r., a następnie w wyniku przewrotu bolszewickiego został on zastąpiony symboliką związaną z nowym systemem komunistycznym.

Sytuację zmienił rozpad Związku Radzieckiego i przemiany jakie dokonały się w Federacji Rosyjskiej w latach dziewięćdziesiątych XX wieku. 5 maja 2004 r. obwód kamczacki uzyskał własny herb, który oparty był na dawnym wyobrażeniu heraldycznym pochodzącym z czasów imperialnych^[6]. Był on podobny do obecnie używanej formy, różnił się jedynie kilkoma detalami, takimi jak uwzględnienie fal w oceanie. Nie zawierał także elementów ornamentyki ludowej i symboliki wschodzącego słońca^[6]. 1 lipca 2007 r. z połączenia obwodu kamczackiego i Koriackiego Okręgu Autonomicznego powstał Kraj Kamczacki^[7]. Władze nowego podmiotu Federacji rozpisały konkurs na symbolikę regionu, w której wzięli udział zarówno regionalni artyści i heraldycy jak i pochodzący z innych obszarów Rosji^[8]. Autorem zwycięskiego projektu został Iwan Carkow^[9]. 17 lutego 2010 r. herb został oficjalnie zaakceptowany przez zgromadzenie prawodawcze^[4]. Użycie herbu reguluje specjalna ustawa. Na jej podstawie herb Kraju Kamczackiego musi być umieszczany na fasadach budynków, należący zarówno do władzy ustawodawczej jak i wykonawczej regionu, jak i w biurach najwyższych urzędników kraju oraz na salach posiedzeń organów przedstawicielskich^[10]. Herb powinien się znajdować także na pieczęciach, listach okolicznościowych i gratulacyjnych, dyplomach oraz dokumentach wytwarzanych przez administrację regionalną^[10].

• 
  Herb obwodu kamczackiego z czasów Imperium Rosyjskiego.
• 
  Herb obwodu kamczackiego.
• 
  Herb Okręgu Koriackiego.

• Flaga Kraju Kamczackiego
• Kraj Kamczacki
• Herb obwodu kamczackiego