Helene Mayer

Data i miejsce urodzenia	20 grudnia 1910 Offenbach am Main
Data i miejsce śmierci	15 października 1953 Heidelberg
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Rzesza Niemiecka Igrzyska olimpijskie złoto Amsterdam 1928 szermierka (floret) Mistrzostwa świata złoto Neapol 1929 floret ind. złoto Wiedeń 1931 floret ind. Reprezentacja  III Rzesza Igrzyska olimpijskie srebro Berlin 1936 szermierka (floret) Mistrzostwa świata złoto Paryż 1937 floret ind. srebro Paryż 1937 floret druż.
Multimedia w Wikimedia Commons

Helene Julia Mayer (później Helene Falkner von Sonnenburg, ur. 20 grudnia 1910 w Offenbach am Main, zm. 15 października 1953 w Heidelbergu^[a][1]) – niemiecka florecistka pochodzenia żydowskiego, dwukrotna medalistka olimpijska i wielokrotna medalistka mistrzostw świata.

Została wychowana na katoliczkę^[2]. Uczęszczała do liceum imienia Schillera we Frankfurcie. W 1923 wygrała mistrzostwa Niemiec juniorów. W następnym roku zdobyła srebrny medal mistrzostw Niemiec seniorów. W latach 1925–1931 sześciokrotnie zdobyła mistrzostwo kraju^[3]. W 1928 na igrzyskach olimpijskich w Amsterdamie zdobyła złoty medal^[3]. Po igrzyskach olimpijskich w Los Angeles, na których zajęła 5. miejsce^[1], pozostała w Stanach Zjednoczonych. W kwietniu 1933 przestała figurować na liście członków klubu Fechtclub Offenbach^[4]. W następnym roku wdała się romans z niemieckim oficerem z marynarki wojennej^[5]. W 1936 podczas igrzysk olimpijskich w Berlinie przeszła eliminacje i przystąpiła do finału w Hali Kopułowej Domu Niemieckiego Sportu^[6]. Zgodnie z zasadami finały miały charakter ligowy. W walce finałowej z Węgierką Iloną Elek-Schacherer z powodu remisu w ostatniej walce (w pierwszej rundzie 3–3 w drugiej 2–2, w trzeciej 4–4) zdobyła srebrny medal^[6]. Podczas ceremonii wręczenia medalu wykonała nazistowskie pozdrowienie, co zostało uznane za zdradę wobec pozostałych Żydów^[2].

Podczas mistrzostw świata w Neapolu w 1929 roku (oficjalnie rozgrywanych pod tą nazwą dopiero od 1937) zdobyła złoty medal w zawodach indywidualnych, wyprzedzając Holenderkę Johannę de Boer i Węgierkę Margit Danÿ. Na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Wiedniu ponownie zwyciężyła, tym razem wyprzedzając Węgierkę Ernę Bogáti i Austriaczkę Ellen Preis. Złoty medal w turnieju indywidualnym zdobyła również na mistrzostwach świata w Paryżu (1937), plasując się przed Iloną Elek i Ellen Preis. Na tej samej imprezie zdobyła także srebrny medal w turnieju drużynowym.^[7]

Zmarła w 1953 na raka piersi.

• Guy Walters: Igrzyska w Berlinie. Jak Hitler ukradł olimpijski sen

• Jews In Sports Online: Helene Mayer (ang.)
• Sports Reference: Helene Mayer (ang.)