Helena Junkiewicz
 chorąży
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1943–1944 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca plutonu |
| Główne wojny i bitwy | |
Helena Junkiewicz (ur. 1923 w Otołczycach, zm. 19 września 1944 w Warszawie) – oficer Wojska Polskiego.
W chwili wybuchu II wojny światowej Helena Junkiewicz była uczennicą gimnazjum w Pińsku, a dwa lata później wraz z rodziną została deportowana do obozu pracy w Kraju Krasnojarskim na Syberii. W 1943 roku skorzystała z amnestii dla przesiedlonych i zgłosiła się do tworzonej 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, gdzie przydzielono ją do Samodzielnego Batalionu Kobiecego im. Emilii Plater, a następnie wysłano do Riazania na pięciomiesięczny kurs oficerski. Ukończyła go posiadając stopień chorążego, została mianowana dowódcą plutonu w 3 Dywizji Piechoty im. Romualda Traugutta, z którą przeszła szlak bojowy aż do Warszawy. Zginęła od ran podczas próby forsowania Wisły przez pluton usiłujący wspomóc powstańców warszawskich.
Była jedną z postaci, których śmierć władze PRL usiłowały wykorzystać w kreowaniu propagandowego obrazu walki o wolną, socjalistyczną ojczyznę (podobnie jak Lucynę Herc).
Upamiętnienie
Obecnie jej postać upamiętnia jedynie nadana 24 listopada 1975 roku nazwa ulicy na warszawskim osiedlu Targówek[1].
Przypisy
- ↑ Uchwała nr 34 Rady Narodowej m. st. Warszawy z dnia 24 listopada 1975 r. w sprawie nadania nazw ulicom, „Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, Warszawa, dnia 30 grudnia 1975 r., nr 16, poz. 115, s. 2.
Bibliografia
- Ludmiła Milc: Patroni naszych ulic - Zapomniana bohaterka. Nowa Gazeta Praska. [dostęp 2011-06-22]. (pol.).