Haupttreuhandstelle Ost (skr. HTO)^[1] lub pol. Główny Urząd Powierniczy Wschód^[2] – instytucja państwowa III Rzeszy odpowiedzialna za konfiskatę mienia należącego do obywateli polskich na terenach wcielonych do III Rzeszy (z wyjątkiem gospodarstw rolnych i leśnych oraz dzieł sztuki), administrowanie nimi^[2] i późniejszą sprzedaż niemieckim nabywcom. Obsługiwali ją urzędnicy z Deutsche Bank i Dresdner Bank^[3].

Instytucję założono 1 listopada 1939 roku z siedzibą w Berlinie^[2], w biurze Planu Czteroletniego, a jej kierownictwo powierzono Maxowi Winklerowi(inne języki). Ogłoszenie o jej utworzeniu, podpisane przez Hermana Göringa, zostało opublikowane w Deutscher Reichsanzeiger und Preussicher Staatsanzeiger nr 260. Utworzono ekspozytury HTO w Gdańsku, Poznaniu, Ciechanowie, Katowicach i Krakowie^[4], a w 1941 także w Białymstoku. Poznańska ekspozytura miała także filię w Łodzi. Generalny gubernator Hans Frank utworzenie HTO z ekspozyturą w Krakowie, potraktował jako ingerencję w zakres swojej właściwości kompetencyjnej i w związku z tym 15 listopada 1939 utworzył konkurencyjny urząd powierniczy dla terenów Generalnego Gubernatorstwa. W rezultacie HTO działał na terytoriach bezpośrednio włączonych do Rzeszy, a urząd powołany przez Hansa Franka w Generalnym Gubernatorstwie^[4].

Haupttreuhandstelle Ost przejął do 1942 roku m.in. ponad 200 tysięcy przedsiębiorstw handlowych, przemysłowych, rzemieślniczych i transportowych, oraz ponad 290 tysięcy parcel^[2].