Początkowo startował w skoku w dal, zajmując 3. miejsce na akademickich mistrzostwach Stanów Zjednoczonych (IC4A) w 1909, ale potem skoncentrował się na skoku o tyczce. Został mistrzem Stanów Zjednoczonych (AAU) w 1910 i 1912, a w 1911 miał najlepszy wynik na świecie (3,86 m). Babcock był również mistrzem USA (AAU) w skoku o tyczce na odległość w 1909 i 1911.
Podczas amerykańskich kwalifikacji przedolimpijskich w 1912 Marc Wright ustanowił pierwszy oficjalny rekord świata skokiem na wysokość 4,02 m. Jednak podczas igrzysk olimpijskich w Sztokholmie Wright uzyskał tylko 3,85 m (co dało mu srebrny medal), zaś Babcock pokonał jako jedyny 3,89 m, a potem 3,95 m, co było rekordem olimpijskim.
Babcock podczas igrzysk olimpijskich w 1912
Na tych samych igrzyskach startował w dziesięcioboju, ale nie ukończył konkurencji.
Babcock ukończył studia na Uniwersytecie Columbia w 1912 z dyplomem inżyniera, ale pracował jako handlowiec w spółce zajmującej się obrotem drewnem w Irvington w stanie Nowy Jork.
Linki zewnętrzne
Harry Babcock [online], olympedia.org [dostęp 2020-05-31](ang.).
W latach 1906–1979 zawody były rozgrywane pod auspicjami Amateur Athletic Union. Od 1980 do 1992 organizował je Athletics Congress. Następnie ich organizacją zajął się Związek Lekkoatletyki USA. Mistrzostwa miały charakter otwarty, co oznacza, że mogli w nich występować zawodnicy z innych krajów.
