Hans Hahn

Data i miejsce urodzenia	27 września 1879 Wiedeń
Data i miejsce śmierci	24 lipca 1934 Wiedeń
profesor nauk matematycznych
Specjalność: analiza matematyczna, topologia
Alma Mater	Uniwersytet w Getyndze
Profesura	1921
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet w Innsbrucku Uniwersytet Wiedeński
Multimedia w Wikimedia Commons

Hans Hahn (ur. 27 września 1879 w Wiedniu, zm. 24 lipca 1934 tamże^[1]) – austriacki matematyk i filozof. Rozwijał topologię i analizę, zwłaszcza rzeczywistą, funkcjonalną i rachunek wariacyjny. W filozofii reprezentował pozytywizm logiczny.

Uczył się w Technische Hochschule w Wiedniu, doktoryzował się w 1902 na Uniwersytecie Wiedeńskim. Studiował też w Strasburgu, Monachium i w Getyndze, wykładał w Innsbrucku i Wiedniu. W 1921 został mianowany profesorem na Uniwersytecie Wiedeńskim. Był promotorem m.in. Mengera (w 1924), Hurewicza (w 1926) i Gödla (w 1929),

Wśród matematycznych osiągnięć Hahna, do najbardziej znanych należą:

• twierdzenie Hahna-Banacha (które opublikował w 1927, dwa lata przed Banachem);
• twierdzenie Banacha-Steinhausa (które udowodnił niezależnie od Banacha i Steinhausa, choć po nich);
• twierdzenie Hahna o rozkładzie dla miar ze znakiem;
• twierdzenie Hahna-Mazurkiewicza charakteryzujące ciągłe obrazy odcinka;
• twierdzenie o zanurzaniu grup abelowych liniowo uporządkowanych w grupę addytywną ciała rzeczywiście domkniętego.

Hahn był również zainteresowany filozofią pozytywizmu logicznego i brał aktywny udział w dyskusjach i działalności Koła Wiedeńskiego^[a].

• John J. O’Connor; Edmund F. Robertson: Hans Hahn w MacTutor History of Mathematics archive (ang.)