Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Hamza Kastrioti

Hamza Kastrioti
Ilustracja
Wizerunek Hamzy Kastriotiego z 1596 roku
Data i miejsce urodzenia

XV wiek
prawdopodobnie Imperium Osmańskie

Data śmierci

XV wiek

Przebieg służby
Lata służby

XV wiek

Główne wojny i bitwy

wojna albańsko-wenecka

bitwa na równinie Albulena

Hamza Kastrioti (łac. Ameses Castriota) – albański i osmański wojskowy żyjący w XV wieku, bratanek Skanderbega.

Życiorys

Urodził się prawdopodobnie na terenie Imperium Osmańskiego, był synem Stanishy Kastriotiego; po jego śmierci Hamza był wychowywany przez Skanderbega, który zabierał go na wyprawy wojskowe. Po klęsce wojsk osmańskich w bitwie pod Niszem z 1443 roku wraz ze Skanderbegiem zdezerterował z armii osmańskiej oraz przyjął chrześcijaństwo, zmienił także swoje imię na Branilo[1].

W 1448 roku w ramach wojny albańsko-weneckiej jego siły zajęły opuszczoną twierdzę Balec, która następnie została odbudowana; służyła ona jako miejsce stacjonowania 2 tys. żołnierzy dowodzonych przez Marina Spaniego. Kastrioti w tym czasie przebywał w Drishcie[2]. Spani jednak opuścił twierdzę i wycofał się ze swoimi żołnierzami w kierunku Dagnum, gdy jego krewny Pjetër Spani poinformował go o dużych siłach weneckich zmierzających w kierunku twierdzy[3]. Wenecjanie odbili twierdzę paląc drewniane części jej konstrukcji i niszcząc odbudowane mury[2].

Po ślubie Skanderbega i narodzinach jego syna Jana Hamza Kastrioti utracił wszelkie nadzieje na odziedziczenie tronu Księstwa Kastrioti[4]. Coraz bardziej niezadowolony z rosnącej potęgi Skanderbega otrzymał od sułtana Mehmeda II Zdobywcy ofertę władzy nad Albanią, gdy ta zostanie już podbita[5]. W 1457 roku Hamza wrócił do armii osmańskiej i ponownie przyjął islam. Wraz z Isak Begiem dowodził siłami osmańskimi w bitwie na równinie Albulena 2 września tego roku. W trakcie bitwy został schwytany przez siły albańskie, a następnie pod zarzutem zdrady stanu osadzony w areszcie w Neapolu, jednak wkrótce wypuszczono go na wolność. Udał się do Konstantynopola, gdzie kontynuował służbę wojskową[4].

Był jednym z najważniejszych dowódców armii Skanderbega, cieszył się dużą popularnością wśród albańskich żołnierzy[4].

Przypisy

  1. S. Debeljković, Skenderbeg, jedna srpska [...], „Dijalog”, 5 (19), 1996, s. 78, ISSN 1164-8147 [dostęp 2024-09-13], Cytat: Posle bitke kod Pirota, Skenderbeg zajedno sa sinovcem Hamzom, sinom svog starijeg brata Staniše (prešavši u hrišćanstvo Hamza će uzeti ime Branilo, po svom čukundedi) [...]” [Google]. [dostęp 2024-09-13]
  2. a b Глас 1980 ↓, s. 39, cytat: „За команданта балечке посаде Скендербег је одредио свог нећака Амесу (Хамзу) и Марина Спана. Али се Амеса тамо није хтео задржавати, већ зе кренуо на Дриваст, а Марин се с 2 ООО својих људи осећао угрожен у тек обновљеном граду ... Млечани су запалили дрвену грађу а свеже зидове сравнили са земљом.”.
  3. Глас 1980 ↓, s. 55, cytat: „...да поруше обновљени Балеч с таквим снагама као да је у питању највећа тврђава. То је Петар Спан јавио свом рођаку Марину и овај је у последњем тренутку сакупио војнике и спустио се према Дању.”.
  4. a b c Fan Noli, George Castroiti Scanderbeg (1405–1468), International Universities Press, 1947, s. 52–53.
  5. Harry Hodgkinson(inne języki), Scanderbeg. From Ottoman Captive to Albanian Hero, Centre for Albanian Studies, 1999, s. 142–144, ISBN 978-1-873928-13-4 (ang.).

Bibliografia