Langbahn Team – Weltmeisterschaft

HMCS Wallaceburg

HMCS Wallaceburg (J336)
Ilustracja
Okręt w służbie belgijskiej jako „Georges Lecointe”.
Klasa

trałowiec / eskortowiec

Typ

Algerine

Historia
Stocznia

Port Arthur Shipbuilding Company, Port Arthur

Położenie stępki

lipiec 1942

Wodowanie

17 grudnia 1942

 Royal Canadian Navy
Nazwa

HMCS „Wallaceburg” (J336)

Wejście do służby

listopad 1943

 Belgia
Nazwa

„Georges Lecointe” (F901)

Wejście do służby

31 lipca 1959

Wycofanie ze służby

1969

Los okrętu

złomowany w 1970

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

standardowa: 950–1040 ton
pełna: 1235–1335 t

Długość

68,6 metra

Szerokość

10,8 m

Zanurzenie

3,28 m

Napęd
2 maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 2400 KM
2 kotły Admiralicji, 2 śruby
Prędkość

16,5 węzła

Zasięg

6000 Mm przy prędkości 12 węzłów

Sensory
radar, sonar
Uzbrojenie
1 działo kal. 102 mm
8 działek plot. kal. 20 mm (4 x II)
4 mbg, 2 zrzutnie bg
Załoga

85-138

Multimedia w Wikimedia Commons

HMCS Wallaceburg – kanadyjski trałowiec (używany jako eskortowiec) z okresu II wojny światowej, jedna ze 110 zbudowanych jednostek typu Algerine. Okręt został zwodowany 17 grudnia 1942 roku w stoczni Port Arthur Shipbuilding Company w Port Arthur, a do służby w Royal Canadian Navy wszedł w listopadzie 1943 roku z numerem burtowym J336. Pod koniec lat 50. okręt sprzedano Belgii, a do służby w Belgijskiej Marynarce Wojennej(inne języki) wszedł pod nazwą „Georges Lecointe” (F901) w lipcu 1959 roku. Jednostka została wycofana ze służby w 1969 roku i złomowana w roku następnym.

Projekt i budowa

HMCS[a] „Wallaceburg” był jedną ze 110 zbudowanych jednostek typu Algerine, znacznie większych od budowanych na początku wojny okrętów typu Bangor[1][2]. Nowy typ stanowił powrót do budowy pełnomorskich trałowców wielkości przedwojennego typu Halcyon, zdolnych nie tylko do wykonywania zdań trałowych, lecz także do walki z okrętami podwodnymi i eskortowania konwojów[2]. Cena za uniwersalność okazała się jednak wysoka, gdyż koszt budowy trałowca typu Algerine był dwukrotnie większy niż korwety typu Flower[2]. Kanadyjskie okręty tego typu nie posiadały wyposażenia trałowego i używane były jako do zadań eskortowych[1][2].

HMCS „Wallaceburg” zbudowany został w stoczni Port Arthur Shipbuilding Company w Port Arthur[1][3]. Stępkę okrętu położono w lipcu 1942 roku, a zwodowany został 17 grudnia 1942 roku[2][4].

Dane taktyczno-techniczne

Okręt był oceanicznym trałowcem, przeznaczonym także do zadań eskortowych i zwalczania okrętów podwodnych[1][2]. Długość całkowita wynosiła 68,6 metra, szerokość 10,8 metra i zanurzenie maksymalne 3,28 metra (3,99 metra ze śrubami)[1][2]. Wyporność standardowa wynosiła pomiędzy 950 a 1040 ton, zaś pełna 1235–1335 ton[1][4]. Okręt napędzany był przez dwie maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 2400 KM, do których parę dostarczały dwa trójwalczakowe kotły Admiralicji[1][2]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 16,5 węzła[1][5]. Okręt zabierał maksymalnie zapas 239 ton mazutu, co zapewniało zasięg wynoszący 6000 Mm przy prędkości 12 węzłów[2].

Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składało się z pojedynczego działa uniwersalnego kal. 102 mm (4 cale) QF HA Mark V L/45 umieszczonego na dziobie[1][2]. Uzbrojenie przeciwlotnicze składało się z czterech podwójnych działek automatycznych Oerlikon kal. 20 mm L/70 Mark II/IV[2][6]. Broń ZOP stanowiły cztery miotacze i dwie zrzutnie bomb głębinowych (z łącznym zapasem 90-92 bg)[1][2]. Wyposażenie radioelektroniczne obejmowało radar oraz sonar[2].

Załoga okrętu liczyła od 85 do 138 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][2].

Służba

„Georges Lecointe” po zmianie uzbrojenia.

Okręt wszedł do służby w Royal Canadian Navy w listopadzie 1943 roku, otrzymując numer taktyczny J336[2]. Od 1950 roku jednostka pełniła rolę okrętu szkolnego, a w 1953 roku zmieniono jej numer taktyczny na FSE175[2]. Pod koniec lat 50. eskortowiec sprzedano Belgii (wraz z bliźniaczą jednostką HMCS „Winnipeg”) i 31 lipca 1959 roku przyjęto go do służby w Belgijskiej Marynarce Wojennej(inne języki) pod nazwą „Georges Lecointe” (numer taktyczny F901)[3][7]. Dokonano modernizacji uzbrojenia okrętu, zastępując działka kal. 20 mm czterema pojedynczymi działkami Bofors kal. 40 mm[6]. W 1966 roku zdemontowano dziobowe działo kal. 102 mm, instalując w jego miejsce dodatkowe działko kal. 40 mm[7]. Okręt został wycofany ze służby w 1969 roku[6][7], a w listopadzie 1970 roku rozpoczęło się w Brugii jego złomowanie[8].

Uwagi

  1. ↑ HMCS – His/Her Majesty’s Canadian Ship – Kanadyjski Okręt Jego/Jej Królewskiej Mości.

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k Gardiner i Chesneau 1980 ↓, s. 65.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Gogin 2018A ↓.
  3. ↑ a b Colledge i Warlow 2006 ↓, s. 379-380.
  4. ↑ a b Blackman 1953 ↓, s. 98.
  5. ↑ Lipiński 1999 ↓, s. 526.
  6. ↑ a b c Gardiner i Chumbley 1996 ↓, s. 26.
  7. ↑ a b c Gogin 2018B ↓.
  8. ↑ Colledge i Warlow 2006 ↓, s. 380.

Bibliografia

  • Raymond Blackman (red.): Jane’s Fighting Ships 1953-1954. London: Sampson Low, Marston & Co., 1953. (ang.).
  • J.J. Colledge, Ben Warlow: Ships of the Royal Navy: The Complete Record of all Fighting Ships of the Royal Navy. London: Chatham Publishing, 2006. ISBN 978-1-86176-281-8. (ang.).
  • Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.).
  • Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
  • Ivan Gogin: ALGERINE class minesweepers, VTE-engined (1942 - 1945). Navypedia. [dostęp 2018-08-05]. (ang.).
  • Ivan Gogin: GEORGE LECOINTE ocean minesweepers (1943/1959). Navypedia. [dostęp 2018-08-05]. (ang.).
  • Jerzy Lipiński: Druga wojna światowa na morzu. Warszawa: Wydawnictwo Lampart, 1999. ISBN 83-902554-7-2.
Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/HMCS_Wallaceburg