Guido Carli

Data i miejsce urodzenia	28 marca 1914 Brescia
Data i miejsce śmierci	23 kwietnia 1993 Spoleto
Zawód, zajęcie	ekonomista, polityk
Alma Mater	Uniwersytet Padewski
Multimedia w Wikimedia Commons

Guido Carli (ur. 28 marca 1914 w Brescii, zm. 23 kwietnia 1993 w Spoleto^[1]) – włoski ekonomista i polityk, minister handlu zagranicznego (1957–1958), minister skarbu (1989–1992), prezes Banku Włoch (1960–1975), senator.

Jego ojciec, Filippo Carli, był socjologiem związanym z nurtem faszystowskim. Guido Carli ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Padewskim^[1], po czym w 1937 podjął pracę we włoskim holdingu państwowym IRI^[2]. Od 1943 współpracował w Włoską Partią Liberalną. Z jej ramienia zasiadał w Consulta Nazionale, prowizorycznym powojennym parlamencie pochodzącym z mianowania (1945–1946)^[1].

W 1947 został włoskim dyrektorem w Międzynarodowym Funduszu Walutowym. W latach 1950–1952 pełnił funkcję prezesa Europejskiej Unii Płatniczej. Od 1952 był prezesem instytucji bankowej Mediocredito Centrale^[1][2]. Od maja 1957 do lipca 1958 zajmował stanowisko ministra handlu zagranicznego w rządzie, na czele którego stał Adone Zoli^[3]. Później był prezesem instytucji kredytowych. W 1959 powołany na dyrektora generalnego Banku Włoch, w 1960 objął stanowisko jego prezesa. Włoskim bankiem centralnym kierował nieprzerwanie do 1976^[1][2].

W latach 1976–1980 przewodniczył zrzeszeniu włoskich pracodawców i przemysłowców Confindustria^[2]. W latach 1981–1983 stał na czele europejskiej organizacji gospodarczej UNICE^[4]. W latach 1983–1992 z ramienia Chrześcijańskiej Demokracji wchodził w skład Senatu IX i X kadencji^[5]. Od lipca 1989 do czerwca 1992 pełnił funkcję ministra skarbu w dwóch gabinetach Giulia Andreottiego^[3].

Od 1978 do śmierci był prezydentem uniwersytetu LUISS w Rzymie^[2], uczelnia ta została później nazwana jego imieniem^[1].

Odznaczony Orderem Zasługi Republiki Włoskiej I klasy (1962)^[6].