Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Gryf Wejherowo

Gryf Wejherowo
Ilustracja
Herb klubu Gryf Wejherowo
Pełna nazwa

Wejherowski Klub Sportowy „Gryf”

Przydomek

Żółto-czarni

Barwy

żółto-czarne

Data założenia

1921 jako TS Kaszubia[1]

Liga

IV liga

Państwo

 Polska

Województwo

 pomorskie

Siedziba

Wejherowo

Adres

ul. Wzgórze Wolności 1
84-200 Wejherowo

Stadion

Stadion WKS Gryf Wejherowo

Prezes

Dariusz Mikołajczak

Trener

Dawid Kowalski

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Strona internetowa

WKS „Gryf” – najstarszy istniejący polski klub sportowy w województwie pomorskim założony w roku 1921 z siedzibą w Wejherowie. Obecnie znany głównie za sprawą zespołu piłki nożnej grającego w IV lidze. W trakcie sezonu 2011/2012 brał udział w Pucharze Polski, w którym odnosił sukcesy w spotkaniach z reprezentantami dwóch pierwszych szczebli systemu ligowego PZPN.

Historia

Lata międzywojenne

W kwietniu 1921 roku z inicjatywy Bronisława Lorenca, braci Jagodzińskich i Leona Prusińskiego doszło do założenia pierwszego towarzystwa gimnastycznego, którym był „Sokół” Gniazdo Wejherowo, a niedługo po tym „Siły” i właściwego przodka obecnego Wejherowskiego Klubu Sportowego – „Kaszubii” oraz innych mniejszych stowarzyszeń. Dzięki nim miasto zasłynęło z bokserów należących do krajowej czołówki i biegaczy długodystansowych, mimo że brakowało nowoczesnych ośrodków treningowych. Te zostały oddane do użytku w 1927. „Sokół” zrzeszał 700 członków. Regularnie także organizowano różnego rodzaju zawody i goszczono przyciągające krajowe sławy turnieje, między innymi o „Błękitną Wstęgę Bałtyku” w tenisie[1]. W latach 1929–1930 Kaszubia była zespołem Pomorskiej A-Klasy[2]. Rozwój tego ruchu został zatrzymany przez II wojnę światową.

Lata powojenne

W kwietniu 1945 roku Gryf stał się spadkobiercą tradycji klubów dwudziestolecia międzywojennego. Równolegle istniały jednosekcyjne „Wejherowianka” i „Czytelnik”, jednak szybko zakończyły one swoją działalność.

Dziedzictwo, które otrzymał Miejski Międzyzakładowy Klub Sportowy „Gryf” (oficjalna nazwa od roku 1952) przejawiało się przede wszystkim w boksie. Spod jego skrzydeł wyszła cała generacja czołowych pięściarzy zarówno krajowych, jak i europejskich, a także olimpijskich. Mimo tych sukcesów znaczenie wejherowian malało za sprawą braku środków na rozwój. W 1952 także ukończono kompleks sportowy przy ulicy Wałowej, czego efektem był początek bytu kręglarstwa. Wejherowianie zdobyli w tej dziedzinie Drużynowe Mistrzostwo Polski Kobiet.

W latach siedemdziesiątych doszło do pierwszego potwierdzonego awansu drużyny seniorów sekcji piłkarskiej na III poziom rozgrywek, na którym Żółto-czarni rywalizowali przez następne 3 lata, po czym zespół spadł do niższej ligi. Dekadę później swoje pięć minut miał oddział koszykarski (który osiągnął poziom międzywojewódzki) i lekkoatletyczny. Mimo tego największą popularnością zaczynali się cieszyć piłkarze. Było to spowodowane wzrostem liczby młodzieżowców i w przyszłości spowodowało dominację tej sekcji nad innymi[1].

W 1992 drużyna piłkarska seniorów po raz kolejny awansowała do III ligi, w której utrzymała się przez 5 lat. Do spadku, już jako WKS Gryf Wejherowo doszło w wyniku reformy systemu rozgrywkowego, jednak rok później wejherowianie wywalczyli mistrzostwo i powrócili do poprzedniej klasy. W 1995 doszło także do odłączenia lekkoatletów i utworzenia KS Wejher Wejherowo.

W ostatnim roku XX wieku członkowie klubu wywalczyli awans do superligi sekcji kręglarskiej. W Gryfie poza dwoma wcześniej wymienionymi istniał także trzeci oddział – brydż sportowy, który w 2000 awansował z klasy okręgowej do III ligi[1]. Zostały one rozwiązane z powodu wysokiego zadłużenia dwa lata później[3].

Od roku 2004 do roku 2006 prezesem wejherowskiego klubu był Roman Necel, od 2006 roku do 2014 Rafał Szlas. Po roku od tej zmiany w zarządzie główny zespół piłki nożnej spadł z IV na piąty szczebel rozgrywek, by w roku następnym ponownie awansować (2006), a w 2009 wraz z Chojniczanką Chojnice przedostać się do nowej III ligi grupy pomorsko-zachodniopomorskiej. Gryf rywalizował na tym poziomie przez kolejne 3 lata, po czym wywalczył ponownie awans, tym razem do II ligi.

3 maja 2011 roku dotychczasowy szkoleniowiec – Wojciech Wasiek – po meczu z Orlętami Reda zrezygnował ze swojej funkcji[4]. Dzień później Wiesław Renusz, który jest dyrektorem sportowym Wejherowian, poinformował o nominacji dotychczasowego trenera Orkanu Rumia Grzegorza Nicińskiego, który był między innymi piłkarzem Wisły Kraków, Pogoni Szczecin, czy Arki Gdynia[5]. Pod wodzą nowego szkoleniowca Żółto-czarni rozegrali najlepszy sezon w historii klubu awansując między innymi do ćwierćfinału Pucharu Polski. Ten jednak został odsunięty od stanowiska 12 października 2012 roku na skutek dyskwalifikacji przez PZPN[6]. Następcą Grzegorza Nicińskiego został Dariusz Mierzejewski.

W 2011 roku została także wydana książka „9 Dekad Gryfa” z okazji 90-lecia istnienia klubu. Zawarta w niej została cała historia WKS-u i jest to pierwsza książka w której zebrano dorobek klubu.


Historia występów drużyny piłkarskiej seniorów w oficjalnych rozgrywkach od 1926 roku[2][7].

Sukcesy

  • Osiągnięcie superligi w kręglarstwie
  • Drużynowe Mistrzostwo Polski kobiet (kręglarstwo)[1]
  • Występy w II lidze w piłce nożnej w latach 2012–2014 oraz dawnej III lidze w latach 1973–1976, 1992–1997 i 1998–2004[8].
  • Zwycięzca Pucharu Polski Pomorskiego ZPN (1998, 2000, 2003, 2011[9][10])
  • Ćwierćfinalista centralnego Pucharu Polski PZPN (2011)
    1. Eliminacja ówczesnego lidera tabeli Ekstraklasy – Korony Kielce (1:0)[11]
    2. Pokonanie Górnika Zabrze (1:0)[12]

Puchar Polski 2011/2012

Awans i rundy wstępne

W czerwcu 2011 Gryf po raz czwarty w swojej historii sięgnął po Puchar Polski Pomorskiego ZPN pokonując w finale Gryfa 2009 Tczew. Zakwalifikował się tym samym do rundy przedwstępnej szczebla centralnego tychże rozgrywek. Jego pierwszym przeciwnikiem był reprezentant I ligi Olimpia Grudziądz. III-ligowiec, mimo że był skreślany jako zwycięzca, wygrał to spotkanie na swoim stadionie 1:0. Następnie do Wejherowa zawitał Zawisza Bydgoszcz. Ponownie faworytem byli goście. Ostatecznie po 120 minutach i rzutach karnych awansowali gospodarze 4:3. Z końcem sierpnia na Wzgórze Wolności zawitał zespół Sandecji Nowy Sącz. Był to trzeci przeciwnik reprezentujący II poziom rozgrywek ligowych i trzeci mecz dla podopiecznych Grzegorza Nicińskiego w ciągu tygodnia, którzy równolegle brali udział w kolejnych kolejkach IV szczebla grupy bałtyckiej. Także tym razem zwyciężyli żółto-czarni (1:0), dołączając do pozostałych 15 zespołów, które miały się spotkać z drużynami czołowej polskiej ligi sezonu 2010/2011.

Pierwszy raz z Ekstraklasą

Następne losowania przyniosły pierwsze w 90-letniej historii klubu spotkania z zespołami z Ekstraklasy. Przeciwnikiem zespołu ze Wzgórza Wolności miała stać się Korona Kielce[11]. Do konfrontacji doszło 21 września i zakończyło się ono kolejną niespodzianką, podobnie, jak następna rudna, w której Wejherowo podjęło Górnika Zabrze[13]. Transmisję ze spotkań zakończonych wynikiem 1:0 przeprowadziła Twoja Telewizja Morska. Strzelcami w tych rundach byli Krzysztof Wicki i Mateusz Toporkiewicz. Jednocześnie sponsor tytularny, przedsiębiorstwo budowlane Orlex, obiecało zespołowi milion złotych premii za zdobycie najwyższego trofeum krajowego[14]. W wyniku losowania, które odbyło się 21 listopada, ostatnim przeciwnikiem Gryfitów została Legia Warszawa. Dwumecz ćwierćfinałowy pomiędzy tymi zespołami został rozegrany wiosną 2012 roku. Pierwsze spotkanie w Wejherowie zakończyło się dla klubu wysoką przegraną 0:3[15], co skreśliło szansę na awans, jednak mecz rewanżowy na Pepsi Arenie mógł się zakończyć kolejną sensacją, gdyż do ostatnich sekund warszawska Legia przegrywała po strzale Tomasza Kotwicy z Gryfem 0:1, wyrównującego gola tuż przed upłynięciem doliczonego czasu gry zdobył Michał Żyro[16].

Wyjściowa jedenastka Wejherowian z historycznego spotkania wyjazdowego z Legią Warszawa
Drużyna 1 Wynik Drużyna 2
Runda przedwstępna – 20 lipca 2011
Gryf Wejherowo 1:0 Olimpia Grudziądz
Runda wstępna – 10 sierpnia 2011
Gryf Wejherowo 4:3 Zawisza Bydgoszcz
1/32 finału – 17 sierpnia 2011
Gryf Wejherowo 1:0 Sandecja Nowy Sącz
1/16 finału Runda – 21 września 2011
Gryf Wejherowo 1:0 Korona Kielce
1/8 finału – 18 października 2011
Gryf Wejherowo 1:0 Górnik Zabrze
Ćwierćfinał – dwumecz – 13, 20 marca 2012
Gryf Wejherowo 0:3 Legia Warszawa
Legia Warszawa 1:1 Gryf Wejherowo

Historyczne nazwy klubu

  • 1921: Towarzystwo Sportowe „Kaszubia” Wejherowo[1]
  • 1945: Klub Sportowy „Gryf”
  • 1952: Miejski Międzyzakładowy Klub Sportowy „Gryf”
  • 1998: Wejherowski Klub Sportowy „Gryf”
  • 2005: Wejherowski Klub Sportowy „Gryf-Northpol” Wejherowo[17]
  • 2007: Wejherowski Klub Sportowy „Gryf Orlex” Wejherowo
  • 2012: Wejherowski Klub Sportowy „Gryf Orlex”[18]
  • 2014: Wejherowski Klub Sportowy „Gryf”

Herb i barwy

Herb klubu przedstawia czarnego, kaszubskiego gryfa w koronie, zwróconego w lewo na prostej złotej tarczy, dla której tłem jest błękitne koło otoczone dodatkowo przez złoto-biało-złoty pierścień, na którym widnieje tego samego koloru co obramowanie okręgu nazwa klubu oraz sześcioramienna gwiazda.

Żółto-czarne barwy zespołu są bezpośrednim nawiązaniem do Kaszub, z których wywodzi się Wejherowski Klub Sportowy i stanowią one podstawę ubarwienia strojów domowych i wyjazdowych oraz akcentów na nich występujących.

Infrastruktura

Stadion

 Osobny artykuł: Stadion WKS Gryf Wejherowo.

WKS spotkania w których pełni rolę gospodarza rozgrywa na stadionie „WKS Gryf” znajdującym się w lasach okalających miasto Wejherowo, na Wzgórzu Wolności. Budowa obiektu została rozpoczęta w 1924 roku i zakończona 3 lata później. Na jego terenie znajdują się dwa boiska trawiaste: Główne o wymiarach 100 × 67 metrów i mniejsze, treningowe, znajdujące się na wzniesieniu w południowej części parceli. Obszar ten miał być początkowo zagospodarowany jako strzelnica wojskowa[19]. Trybuny stadionu mają pojemność 1050 miejsc, jednak w przypadku zezwolenia na wykorzystanie miejsc stojących jego pojemność może wzrosnąć do 2500.

Kasy i wejście na stadion

Kasa biletowa znajduje się przy bramie wjazdowej na stadion przy ul. Sportowej. Klub oferuje możliwość nabycia biletów papierowych w dniu meczu oraz przedsprzedaży oraz karnetów okresowych. Stamtąd na trybuny możemy się dostać za pomocą dwóch wejść wyposażonych w kołowroty znajdujących się przy tej samej ulicy oraz jej północnej gałęzi.

Zaplecze

Budynek zaplecza znajduje się za bramą wjazdową na stadion, na wschód od trybuny krytej. Znajduje się w nim pomieszczenie gospodarcze, sala konferencyjna pełniąca również rolę pomieszczenia biurowego, szatnie sędziowskie i dodatkowe szatnie dla zawodników[20]. Przed wejściem na zaplecze w dniu meczu jest organizowany sklep klubowy, a jego okolice są niedostępne dla osób nieupoważnionych.

Trybuny

Wzdłuż płyty meczowej znajdują się dwie trybuny o łącznej pojemności 1050 miejsc siedzących i podzielone na 6 sektorów dla widzów oraz dwie dodatkowo wydzielone strefy dla przedstawicieli mediów i VIP-ów. Plastikowe siedziska bez oparć są w barwach klubu tworząc naprzemiennie żółto-czarne kwadraty. Wyjątek stanowią pierwsze 4 sektory dostępne dla kibiców, gdzie krzesełka są przeważnie czarne, a przy użyciu żółtych utworzono napis „GRYF”. Dodatkowo trybuna północna została wyposażona w stalowe zadaszenie podtrzymywane przez 10 dźwigarów i 10 podpór również wykonanych ze stali i w klubowych barwach. Na tej samej trybunie znajduje się także spikerka z centrum dowodzenia stadionem, a w pomieszczeniach wewnątrz niej zostały zlokalizowane szatnie z dwoma wyjściami na boisko: frontowe oraz biegnące tunelem dla zawodników tylne[20]. Nagłośnienie stadionowe stanowi 8 głośników rozlokowanych wzdłuż płyty boiska i na zadaszeniu trybuny krytej.

Oświetlenie

Na stadionie rozróżniamy dwa rodzaje oświetlenia: Oświetlenie trybuny i zaplecza oraz oświetlenie płyty boiska.

Oświetlenie trybun i zaplecza stanowią zamontowane do zadaszenia zaplecza i trybuny zamknięte lampy przemysłowe wykorzystujące świetlówki jarzeniowe.

Główna płyta boiska może zostać oświetlona przez reflektory o mocy 1200 luxów umieszczonych na 8 słupach po 5 sztuk, podczas gdy boisko treningowe posiada oświetlenie w postaci reflektorów zamontowanych dwójkami na 10 słupach[20]. Mimo posiadania jupiterów, Gryf nie rozgrywa spotkań w charakterze gospodarza przy sztucznym świetle.

Kadra

Zawodnicy

Stan na 1 sierpnia 2019[21][22]

Nr Poz. Piłkarz
1 BR Polska Dawid Leleń
2 OB Polska Igor Biedrzycki
3 PO Polska Bartosz Gęsior
4 OB Polska Tomasz Wojcinowicz
5 OB Polska Oskar Koprowski
6 PO Polska Przemysław Czerwiński
7 OB Polska Maciej Prusinowski
9 NA Polska Mateusz Majewski
10 PO Polska Maksymilian Hebel
11 OB Polska Mateusz Goerke
12 BR Polska Wiesław Ferra
13 OB Polska Mariusz Sławek
Nr Poz. Piłkarz
14 NA Polska Paweł Czychowski
17 PO Polska Mikołaj Gabor
18 PO Polska Marcin Burkhardt
19 PO Polska Filip Szewczyk
20 PO Polska Tomasz Kolus
21 PO Polska Jakub Pek
23 NA Polska Szymon Nowicki
24 OB Polska Kamil Kankowski
PO Polska Fabian Kątny
PO Polska Kacper Małolepszy
PO Polska Jakub Poręba

Personel

Dotychczasowi trenerzy

Lata urzędowania Imię i nazwisko Uwagi
1921-1994 Nieznany
1994-1997 Polska Mieczysław Gierszewski
1997-2004 Polska Wojciech Bork Piłkarz klubu
2004-2005 Polska Dariusz German[23]
2005-2007 Polska Ryszard Szewczyk[8]
2007 Polska Tomasz Unton
2008-2011 Polska Wojciech Wasiek Piłkarz klubu
2011-2012 Polska Grzegorz Niciński Zdyskwalifikowany na 8 miesięcy za udział w wydarzeniach z sezonu 2003/2004
2012-2013 Polska Dariusz Mierzejewski
2013-2014 Polska Grzegorz Niciński
2014-2015 Polska Tomasz Kotwica Piłkarz klubu
2015-2016 Polska Piotr Rzepka
2016 Polska Mariusz Pawlak
2017 Polska Jarosław Kotas Asystent pełniący tymczasowo funkcję pierwszego trenera
2017 Polska Piotr Rzepka
2018 Polska Jarosław Kotas Asystent pełniący tymczasowo funkcję pierwszego trenera
2018 Polska Tomasz Kotwica Trener juniorów pełniący tymczasowo funkcję pierwszego trenera zespołu
2018-2019 Polska Zbigniew Szymkowicz
2019-2020 Polska Łukasz Kowalski
2020 Polska Marcin Burkhardt Tymczasowo
2020-2021 Polska Grzegorz Niciński Zdyskwalifikowany na 8 miesięcy za udział w wydarzeniach z sezonu 2003/2004
2021-2022 Polska Grzegorz Lisewski
2022-2024 Polska Grzegorz Niciński Zdyskwalifikowany na 8 miesięcy za udział w wydarzeniach z sezonu 2003/2004
od 2024 Polska Dawid Kowalski

Kibice

Obecnie kibice Gryfa Wejherowo nie są w żaden sposób stowarzyszeni. W przeszłości za oprawę meczową i doping odpowiadało Stowarzyszenie Żółto-czarni. Zajmowało się ono także organizacją akcji charytatywnych (np. Żółto-czarny Mikołaj) i corocznego turnieju „Gryf Wejherowo Cup”[1]. Zostało ono rozwiązane w październiku 2012 roku.

Olbrzymią popularnością wśród kibiców cieszą się „Wielkie Derby Małego Trójmiasta Kaszubskiego” w których udział biorą Gryf Wejherowo, Orkan Rumia i Orlęta Reda.

Hymn

Wejherowski Klub Sportowy posiada swój własny hymn, który jest odtwarzany na stadionie przed większością spotkań ligowych[24].

Hymn WKS „Gryf”

Gryf naszym klubem,
Co nam przynosi chlubę,
I żółto-czarne barwy w swym pięknym herbie ma!
Mamy tradycję, wiarę i wolę walki,
By na Wzgórzu Wolności w Ekstraklasie grać! (WKS!)

WKS gol, Wejherowo!
Naprzód razem po zwycięstwo!
Zagracie dzisiaj dla nas!
Wielka jest nasza wiara!
W to, że możemy wygrać każdy mecz!

Na zawsze wierni,
Przez Gryfa zjednoczeni!
Gotowi do poświęceń!
Nawet w najgorszy sztorm!
Jeśli porażka,
nam się czasem zdarzy,
To z uśmiechem na twarzy,
Będziemy walczyć wciąż! (WKS!)

WKS gol, Wejherowo!...

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g Rys historyczny WKS Gryf Wejherowo. [dostęp 2011-10-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-29)]. (pol.).
  2. ↑ a b Polska Liga Klubów [Historia: Toruński Okręgowy Związek Piłki Nożnej]. [dostęp 2015-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-26)]. (pol.).
  3. ↑ Na Wybrzeżu coraz gorzej. Koniec Gryfa?. Głos Wybrzeża. [dostęp 2012-02-08]. (pol.).
  4. ↑ Zwycięstwo nad Orlętami. Rezygnacja Waśka. [dostęp 2011-10-29]. (pol.).
  5. ↑ Grzegorz Niciński nowym szkoleniowcem Gryfa. Express Gdyński. [dostęp 2011-10-29]. (pol.).
  6. ↑ Gryf zwolnił Grzegorza Nicińskiego. Za korupcję.. Sport.pl. [dostęp 2012-10-13]. (pol.).
  7. ↑ Pomorski futbol – Archiwum Rozgrywek. [dostęp 2012-04-26]. (pol.).
  8. ↑ a b Skarb – Gryf Wejherowo. [dostęp 2011-11-16]. (pol.).
  9. ↑ Gryf Orlex z Pucharem Polski!. [dostęp 2011-10-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-21)]. (pol.).
  10. ↑ Na wzgórzu stoi.... Głos Wybrzeża. (pol.).
  11. ↑ a b Gryf Wejherowo pokonał Koronę Kielce!. Dziennik Bałtycki. [dostęp 2011-10-29]. (pol.).
  12. ↑ Gryf Wejherowo pokonał Górnika Zabrze 1:0. Dziennik Bałtycki. [dostęp 2011-10-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
  13. ↑ Sensacja w Wejherowie, Górnik wyeliminowany. PZPN. [dostęp 2011-10-29]. (pol.).
  14. ↑ PP: milion dla Gryfa za zdobycie trofeum. [dostęp 2011-10-29]. (pol.).
  15. ↑ Gryf przegrał z Legią w Wejherowie. Dziennik Bałtycki. [dostęp 2012-03-13]. (pol.).
  16. ↑ Gryf Wejherowo zremisował z Legią Warszawa. Dziennik Bałtycki. [dostęp 2012-03-20]. (pol.).
  17. ↑ Pomorski Futbol: Nowy Sponsor Gryfa. [dostęp 2013-07-09]. (pol.).
  18. ↑ Gryf Wejherowo: Po walnym zebraniu sprawozdawczym. [dostęp 2013-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-21)]. (pol.).
  19. ↑ Stadion. [dostęp 2011-10-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-18)]. (pol.).
  20. ↑ a b c Wejherowo: Nowa jakość na stadionie. [dostęp 2011-10-29]. (pol.).
  21. ↑ Kadra. [dostęp 2018-07-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-26)]. (pol.).
  22. ↑ Kadra – Gryf Wejherowo. [dostęp 2019-05-18]. (pol.).
  23. ↑ Pomorski Futbol: Gryf Wejherowo. [dostęp 2013-07-09]. (pol.).
  24. ↑ Gryf Wejherowo – mp3. [dostęp 2013-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-13)]. (pol.).

Linki zewnętrzne

Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/Gryf_Wejherowo