Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Greet Minnen

Greet Minnen
Ilustracja
Państwo

 Belgia

Data i miejsce urodzenia

14 sierpnia 1997
Turnhout

Gra

praworęczna, oburęczny bekhend

Trener

Ann Devries

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0 WTA, 11 ITF

Najwyżej w rankingu

59 (16 października 2023)

Australian Open

2R (2020)

Roland Garros

1R (2020–2022, 2024)

Wimbledon

2R (2022, 2024)

US Open

3R (2021, 2023)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

2 WTA, 2 WTA 125, 3 ITF

Najwyżej w rankingu

47 (15 sierpnia 2022)

Australian Open

2R (2022, 2023)

Roland Garros

QF (2022, 2023)

Wimbledon

3R (2023)

US Open

3R (2021)

Multimedia w Wikimedia Commons

Greet Minnen (ur. 14 sierpnia 1997 w Turnhout) – belgijska tenisistka.

Kariera tenisowa

W rozgrywkach zawodowych zadebiutowała w lipcu 2014 roku w turnieju ITF w belgijskiej miejscowości Maaseik. W seniorskim debiucie doszła aż do finału, w którym przegrała z o trzy lata starszą Manon Arcangioli. We wrześniu 2015 roku w Pétange wygrała pierwszy tytuł w zawodowej karierze (ITF 15 000 $).

W lutym 2018 roku doszła do ćwierćfinału ITF $15 000 w Solarino. Trzy tygodnie później, w trzecim podejściu w tym samym turnieju, odniosła czwarte zwycięstwo singlowe w rozgrywkach ITF. W maju wygrała w tureckiej Antalyi, w sierpniu w Oldenzaal oraz we wrześniu w Santarém. W październiku wystąpiła po raz pierwszy w karierze w rozgrywkach WTA, w parze z Alison Van Uytvanck wystartowała w turnieju w Luksemburgu. W pierwszej rundzie pokonały rozstawione z numerem czwartym Dalilę Jakupović i Renatę Voráčovą 6:7(7), 7:6(2), 10–5. W półfinale druga para turnieju Kirsten Flipkens–Johanna Larsson skreczowała w drugim secie przy stanie 7:6(6), 3:1 dla Belgijek. W meczu mistrzowskim zmierzyły się z duetem Wiera Łapko–Mandy Minella. Zwycięstwo 7:6(3), 6:2 było dla Minnen pierwszym triumfem w turnieju WTA i to w debiucie. Po tym sukcesie awansowała aż o 508 pozycji w rankingu deblowym WTA – w notowaniu z 22 października została sklasyfikowana na 215. miejscu.

Życie prywatne

Prywatnie była związana z inną belgijską tenisistką Alison Van Uytvanck[1], z którą w grudniu 2020 roku się zaręczyła, ale po kilku miesiącach para rozstała się[2].

Historia występów wielkoszlemowych

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

Turniej 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A A 2R 1R 1R Q1 1R 0 / 4 1 – 4
French Open A A A A A A Q3 1R 1R 1R Q3 0 / 3 0 – 3
Wimbledon A A A A A A Q3 NH 1R 2R 1R 0 / 3 1 – 3
US Open A A A A A A Q1 1R 3R 1R 3R 0 / 4 4 – 4
Ranking na koniec roku 932 – 457 323 828 316 123 110 75 202 62 0 / 14 6 – 14

Występy w grze podwójnej

Turniej 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A A 1R A 2R 2R 1R 0 / 4 2 – 4
French Open A A A A A A A 2R 1R QF QF 0 / 4 6 – 4
Wimbledon A A A A A A 2R NH 2R 1R 3R 0 / 4 4 – 4
US Open A A A A A A A A 3R 2R 2R 0 / 3 4 – 3
Ranking na koniec roku – – 714 605 – 221 171 108 91 65 59 0 / 15 16 – 15

Występy w grze mieszanej

Greet Minnen nigdy nie startowała w rozgrywkach gry mieszanej podczas turniejów wielkoszlemowych.

Finały turniejów WTA

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
2009
–
2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od
2021
WTA 1000 (obowiązkowe)
WTA 1000 (nieobowiązkowe)
WTA 500
WTA 250
WTA 125

Gra podwójna 4 (2–2)

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 20 października 2018 Luksemburg Twarda (hala) Belgia Alison Van Uytvanck Białoruś Wiera Łapko
Luksemburg Mandy Minella 		7:6(3), 6:2
Finalistka 1. 21 maja 2021 Belgrad Ceglana Belgia Alison Van Uytvanck Serbia Aleksandra Krunić
Serbia Nina Stojanović 		0:6, 2:6
Zwyciężczyni 2. 18 września 2021 Luksemburg Twarda (hala) Belgia Alison Van Uytvanck Nowa Zelandia Erin Routliffe
Belgia Kimberley Zimmermann 		6:3, 6:3
Finalistka 2. 7 stycznia 2024 Brisbane Twarda Wielka Brytania Heather Watson Ukraina Ludmyła Kiczenok
Łotwa Jeļena Ostapenko 		5:7, 2:6

Finały turniejów WTA 125

Gra pojedyncza 2 (0–2)

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 7 maja 2023 Saint-Malo Ceglana Stany Zjednoczone Sloane Stephens 3:6, 4:6
Finalistka 2. 13 sierpnia 2023 Kozerki Twarda Ukraina Dajana Jastremśka 6:2, 1:6, 3:6

Gra podwójna 2 (2–0)

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 12 grudnia 2021 Angers Twarda (hala) Słowacja Tereza Mihalíková Rumunia Monica Niculescu
Rosja Wiera Zwonariowa 		4:6, 6:1, 10–8
Zwyciężczyni 2. 6 maja 2023 Saint-Malo Ceglana Holandia Bibiane Schoofs Norwegia Ulrikke Eikeri
Japonia Eri Hozumi 		7:6(7), 7:6(3)

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

Gra podwójna 1 (0–1)

Legenda
Australian Open (0–1)
French Open (0–0)
Wimbledon (0–0)
US Open (0–0)
Wygrane według nawierzchni
Twarda (0–1)
Ceglana (0–0)
Trawiasta (0–0)
Dywanowa (0–0)
Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 2015 Australia Australian Open Twarda Niemcy Katharina Hobgarski Czechy Miriam Kolodziejová
Czechy Markéta Vondroušová 		5:7, 4:6

Przypisy

  1. ↑ Jim Buzinski: Alison Van Uytvanck in relationship with fellow pro tennis player Greet Minnen. outsport.com, 2018-03-05. [dostęp 2018-07-09]. (ang.).
  2. ↑ Marija: Alison Van Uytvanck reveals new girlfriend, Emilie Vermeiren. womenstennisblog.com, 2022-05-29. [dostęp 2023-07-20]. (ang.).

Bibliografia

Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/Greet_Minnen