Giuseppe Ricciotti

Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	27 lutego 1890 Rzym
Data i miejsce śmierci	22 stycznia 1964 Rzym
Opat w Gubbio
Okres sprawowania	1938–1964
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	kanonicy laterańscy
Śluby zakonne	27 sierpnia 1913
Prezbiterat	30 listopada 1913
Odznaczenia

Giuseppe Ricciotti CRL (ur. 27 lutego 1890 w Rzymie, zm. 22 stycznia 1964, tamże) – włoski duchowny katolicki, kanonik laterański, biblista, historyk, pisarz, opat w Gubbio.

Giuseppe Ricciotti urodził się w rodzinie Giovanniego i Margherity zd. Gasparri w Rzymie 27 lutego 1890 roku. Mając czternaście lat wstąpił do nowicjatu kanoników laterańskich. Pierwszą profesję zakonną złożył 4 marca 1906 roku. W latach 1911–1913 odbył służbę wojskową. Profesję wieczystą złożył 27 sierpnia 1913 roku. W tym samym roku 30 listopada przyjął święcenia kapłańskie. Studia filozoficzno-teologiczne odbył na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Następnie odbył studia na Uniwersytecie Rzymskim oraz na Papieskim Instytucie Biblijnym, uzyskując w 1919 licencjat z biblistyki^[1].

W latach 1914–1918, podczas I wojny światowej, był kapelanem wojskowym. Służył w Austrii i Wenecji. W 1919 służył w Libii. Po wojnie był wykładowcą seminaryjnym w Bolonii i Andorze, ucząc greki, hebrajskiego i Pisma Świętego. W latach 1933–1935 był odpowiedzialnym za formację i studia macierzystego zakonu. Ustanowiony opatem w Gubbio, w latach 1935-1946 pełnił urząd prokuratora generalnego kanoników regularnych przy Stolicy Apostolskiej. Był konsultorem Kongregacji ds. zakonów^[1].

Opat Ricciotti po 1924 wykładał na szeregu uniwersytetach włoskich literaturę hebrajską Starego Testamentu, historię chrześcijańskiego Wschodu, języki biblijne, historię filozofii antycznej i średniowiecznej. Był profesorem Uniwersytetu Rzymskiego, uniwersytetów w Genui i Bari. Zdobył sławę publikując opracowania dotyczące historii biblijnej. Swoje książki drukował w wydawnictwach świeckich, tłumacząc się odmowami wydawnictw katolickich, których właściciele obawiali się jego nowatorskiego podejścia do tematu. Ricciotti uważany był przez środowiska konserwatywne Kościoła za kryptomodernistę i kryptoprotestanta. Dwie z interpretacji biblijnych opata Ricciottiego potępione zostały przez Papieską Komisję Biblijną. Opat był atakowany w formie anonimowej m.in. przez ks. Dolindo Ruotolo OFS. W tej polemice komisja papieska stanęła jednak po stronie Ricciottiego^[1].

W latach 1929–1936 był jednym z redaktorów Enciclopedia Italiana^[2].

W czasie II wojny światowej opat Ricciotti otwarcie opowiedział się przeciwko rasizmowi, zapewniał schronienie prześladowanym ze względu na rasę i poglądy polityczne. Zmarł 22 stycznia 1964 roku w Rzymie^[1].

Publikacje dotyczące biblistyki i patrologii^[1][2]:

• Il libro di Geremia, Turyn 1923
• Le Lamentazioni di Geremia, Turyn 1924
• Il libro di Giobbe, Turyn 1924
• Sant’Efrem Siro. Biografia, scritti, teologia, Turyn 1925
• S. Efrem Siro. Inni alla Vergine tradotti dal siriaco, Turyn 1925
• Il Cantico dei Cantici, Turyn 1928
• Nomocanone di Bar-Hebreo, Rzym 1931
• L’Apocalisse di Paolo siriaca, Brescia 1932
• Bibbia e non Bibbia, Brescia 1932
• Storia d’Israele, Turyn 1932-1934 (Dzieje Izraela, wyd. pol. 1956)
• Roma cattolica e Oriente cristiano, Florencja 1935
• Flavio Giuseppe tradotto e commentato, Turyn 1937
• Vita di Gesù Cristo con introduzione critica e illustrazioni, Mediolan 1941 (Życie Jezusa Chrystusa, wyd. pol. 1954, 1955, 1956, 2000)
• Questioni giudaiche, Rzym 1941
• Paolo Apostolo: biografia con introduzione critica e illustrazioni, Rzym 1946
• Le lettere di San Paolo tradotte e commentate, Rzym 1949
• Gli Atti degli Apostoli tradotti e commentati, Rzym 1951
• La «Era dei martiri»: il cristianesimo da Diocleziano a Costantino, Rzym 1953
• L’imperatore Giuliano l’Apostata secondo i documenti, Mediolan 1956
• La Bibbia e le scoperte moderne, Florencja 1957
• Giacinto Gigli: Diario Romano (1608-1670), Rzym 1958