Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Gilles Simon

Gilles Simon
Ilustracja
Państwo

 Francja

Data i miejsce urodzenia

27 grudnia 1984
Nicea

Wzrost

183 cm

Gra

praworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

2002

Zakończenie kariery

aktywny

Trener

Etienne Laforgue

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

14

Najwyżej w rankingu

6 (5 stycznia 2009)

Australian Open

QF (2009)

Roland Garros

4R (2011, 2013, 2015)

Wimbledon

QF (2015)

US Open

4R (2011, 2014)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

117 (28 stycznia 2008)

Australian Open

2R (2008)

Roland Garros

2R (2005)

Wimbledon

1R (2006, 2007)

US Open

3R (2007)

Gilles Simon (ur. 27 grudnia 1984 w Nicei) – francuski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.

Kariera tenisowa

Karierę tenisową Francuz rozpoczął w roku 2002. Pierwsze zwycięstwo w turniejach rangi ITF Futures odniósł w czerwcu 2003 roku w Lizbonie, a zawodach kategorii ATP Challenger Tour w styczniu 2005 roku w Numei.

W turniejach rangi ATP World Tour pierwszy znaczący wynik Simon osiągnął w połowie kwietnia roku 2006, awansując do finału rozgrywek w Walencji. Finałowy pojedynek przegrał jednak w dwóch setach z Nicolásem Almagro.

Na początku sezonu 2007 Simon wygrał po raz pierwszy w karierze zawody ATP World Tour, podczas rywalizacji w Marsylii. Po drodze wyeliminował m.in. Lleytona Hewitta, a w meczu finałowym pokonał Markosa Pagdatisa. W połowie września odniósł swój drugi triumf w imprezach ATP, na ziemnych kortach w Bukareszcie, pokonując w decydującym meczu Victora Hănescu.

W maju 2008 roku Francuz zwyciężył w Casablance. Przechodząc najpierw eliminacje pokonał w drodze po tytuł Jo-Wilfrieda Tsongę, a w finale Juliena Benneteau. W połowie lipca Simon wygrał turniej w Indianapolis, gdzie w finale pokonał Dmitrija Tursunowa. We wrześniu ponownie zatriumfował w Bukareszcie, a w połowie października, podczas rozgrywek ATP Masters Series w Madrycie awansował do finału. Po drodze wyeliminował m.in. Jamesa Blake’a oraz Rafaela Nadala; przegrał z Andym Murrayem. Tego roku Simon zagrał na igrzyskach olimpijskich w Pekinie, z których został wyeliminowany w III rundzie przez Jamesa Blake’a.

Sezon 2009 Simon zakończył z jednym turniejowym zwycięstwem, w Bangkoku, gdzie w finale pokonał Viktora Troickiego. Ponadto w styczniu doszedł do ćwierćfinału wielkoszlemowego Australian Open, eliminując m.in. Gaëla Monfilsa. Mecz o półfinał imprezy przegrał z Nadalem.

Pod koniec września 2010 roku Simon odniósł swoje siódme zwycięstwo z cyklu ATP World Tour, podczas rywalizacji w Metzu. Francuz wyeliminował po drodze, w półfinale, finalistę z 2009 roku Philippa Kohlschreibera, a w meczu finałowym wygrał z Niemcem Mischą Zverevem.

Na początku roku 2011 Simon zwyciężył w turnieju w Sydney, gdzie pokonał m.in. Sama Querreya i Ernestsa Gulbisa, w finale zaś wygrał z Viktorem Troickim. Pod koniec lipca Francuz zwyciężył w rozgrywkach w Hamburgu. W drodze po tytuł zdołał wyeliminować m.in. Gaëla Monfilsa, Michaiła Jużnego, a w finale wygrał z Nicolásem Almagro.

W kwietniu 2012 roku Simon zwyciężył w turnieju w Bukareszcie. Było to jego dziesiąte zwycięstwo singlowe. W finale turnieju pokonał Włocha Fabio Fogniniego. Pod koniec września doszedł do finału w Bangkoku, gdzie nie sprostał Richardowi Gasquetowi. Latem zagrał na igrzyskach olimpijskich w Londynie. Z konkurencji singlowej odpadł w III rundzie, natomiast w deblu poniósł porażkę w I rundzie w parze z Gaëlem Monfilsem.

Pierwszy finał do jakiego Simon dotarł na nawierzchni trawiastej miał miejsce w czerwcu 2013 roku, w Eastbourne. Spotkanie o tytuł przegrał z Feliciano Lópezem. We wrześniu Simon odniósł zwycięstwo w Metzu. Francuz w rundzie finałowej był lepszy od Jo-Wilfrieda Tsongi pokonując go 6:4, 6:3.

We wrześniu 2014 roku Simon osiągnął drugi w karierze finał ATP World Tour Masters 1000, w Szanghaju, gdzie w decydującym meczu został pokonany przez Rogera Federera.

W lutym 2015 roku wygrał w rozgrywanym w Marsylii Open 13, pokonując Gaëla Monfilsa. Drugi w sezonie finał Simon osiągnął pod koniec września, w Metzu, gdzie uległ Jo-Wilfriedowi Tsondze.

W sierpniu 2016 zagrał na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro osiągając 3 rundę gry pojedynczej. Simon został wyeliminowany przez Rafaela Nadala. Sezony 2016 i 2017 zakończył bez wygranego turnieju.

Rok 2018 Simon rozpoczął od udziału w zawodach w Pune, zwyciężając w finale z Kevinem Andersonem. Osiągnął również pierwszy w karierze finał w grze podwójnej, wspólnie z Pierre-Hugues’em Herbertem. Drugi tytuł w sezonie Simon wygrał w Metzu. Został także finalistą w Lyonie.

Podczas sezonu 2019 tenisista francuski zagrał w przegranym finale w Londynie (Queen’s).

W marcu 2009 roku Simon zadebiutował w reprezentacji Francji podczas meczu Pucharu Davisa z zespołem Czech. Francuz przegrał oba swoje singlowe pojedynki, najpierw z Tomášem Berdychem, a potem z Radkiem Štěpánkiem. Ostatecznie francuska drużyna przegrała rundę 2:3. W 2010 roku awansował z drużyną do finału zawodów. W finale przeciwko Serbii Simon przegrał z Novakiem Đokoviciem. Końcowy wynik rywalizacji to 3:2 dla Serbów.

Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 6. miejscu w styczniu 2009 roku.

Finały w turniejach ATP Tour

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (14–8)

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 16 kwietnia 2006 Walencja Ceglana Hiszpania Nicolás Almagro 2:6, 3:6
Zwycięzca 1. 18 lutego 2007 Marsylia Twarda (hala) Cypr Markos Pagdatis 6:4, 7:6(3)
Zwycięzca 2. 16 września 2007 Bukareszt Ceglana Rumunia Victor Hănescu 4:6, 6:3, 6:1
Zwycięzca 3. 25 maja 2008 Casablanca Ceglana Francja Julien Benneteau 7:5, 6:2
Zwycięzca 4. 20 lipca 2008 Indianapolis Twarda Rosja Dmitrij Tursunow 6:4, 6:4
Zwycięzca 5. 14 sierpnia 2008 Bukareszt Ceglana Hiszpania Carlos Moyá 6:3, 6:4
Finalista 2. 19 października 2008 Madryt Twarda (hala) Wielka Brytania Andy Murray 4:6, 6:7(6)
Zwycięzca 6. 4 października 2009 Bangkok Twarda (hala) Serbia Viktor Troicki 7:5, 6:3
Zwycięzca 7. 26 września 2010 Metz Twarda (hala) Niemcy Mischa Zverev 6:3, 6:2
Zwycięzca 8. 16 stycznia 2011 Sydney Twarda Serbia Viktor Troicki 7:5, 7:6(4)
Zwycięzca 9. 24 lipca 2011 Hamburg Ceglana Hiszpania Nicolás Almagro 6:4, 4:6, 6:4
Zwycięzca 10. 29 kwietnia 2012 Bukareszt Ceglana Włochy Fabio Fognini 6:4, 6:3
Finalista 3. 30 września 2012 Bangkok Twarda (hala) Francja Richard Gasquet 2:6, 1:6
Finalista 4. 22 czerwca 2013 Eastbourne Trawiasta Hiszpania Feliciano López 6:7(2), 7:6(5), 0:6
Zwycięzca 11. 22 września 2013 Metz Twarda (hala) Francja Jo-Wilfried Tsonga 6:4, 6:3
Finalista 5. 12 października 2014 Szanghaj Twarda Szwajcaria Roger Federer 6:7(6), 6:7(2)
Zwycięzca 12. 22 lutego 2015 Marsylia Twarda (hala) Francja Gaël Monfils 6:4, 1:6, 7:6(4)
Finalista 6. 27 września 2015 Metz Twarda (hala) Francja Jo-Wilfried Tsonga 6:7(5), 6:1, 2:6
Zwycięzca 13. 6 stycznia 2018 Pune Twarda Południowa Afryka Kevin Anderson 7:6(4), 6:2
Finalista 7. 26 maja 2018 Lyon Ceglana Austria Dominic Thiem 6:3, 6:7(1), 1:6
Zwycięzca 14. 23 września 2018 Metz Twarda (hala) Niemcy Matthias Bachinger 7:6(2), 6:1
Finalista 8. 23 czerwca 2019 Londyn Trawiasta Hiszpania Feliciano López 2:6, 7:6(4), 6:7(2)

Gra podwójna (0–1)

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 3. 6 stycznia 2018 Pune Twarda Francja Pierre-Hugues Herbert Holandia Robin Haase
Holandia Matwé Middelkoop
6:7(5), 6:7(5)

Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)

Turniej 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 Wygrane turnieje Bilans w turnieju
Australian Open 3R 1R 3R QF 2R 2R 4R 3R 3R 4R 3R 2R 2R 2R 1R 0 / 15 25–15
French Open 1R 1R 2R 1R 3R 4R 3R 4R 3R 4R 3R 1R 3R 2R 1R 1R 3R 0 / 17 23–17
Wimbledon 1R 2R 3R 4R 3R 3R 2R 1R 3R QF 2R 2R 4R 2R NH 1R 0 / 15 22–15
US Open 2R 2R 3R 3R 3R 4R 3R 4R 1R 2R 1R 2R 2R 2R 0 / 14 20–14
Bilans spotkań 0–1 3–4 3–4 6–4 11–4 3–2 9–4 6–4 6–3 9–4 9–4 7–4 3–4 7–4 4–4 2–3 0–3 2–1 N/A 90–61

Bibliografia