Gieorgij Afanasjew
 Przed 1895 | |
| Data i miejsce urodzenia |
28 lutego 1848 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
15 grudnia 1925 |
| minister spraw zagranicznych Państwa Ukraińskiego (Hetmanatu) | |
| Okres |
od 14 listopada 1918 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Gieorgij (Jurij) Jemeljanowicz Afanasjew, ros. Георгий (Юрий) Емельянович Афанасьєв (ur. 16 lutego?/28 lutego 1848 w Ufie, zm. 15 grudnia 1925 w Belgradzie) – rosyjski historyk, dziennikarz, długoletni (1896–1918) dyrektor oddziału Banku Państwowego Imperium Rosyjskiego w Kijowie, minister spraw zagranicznych Hetmanatu (listopad-grudzień 1918).
Życiorys
Urodził się w rodzinie wojskowej. W 1869 ukończył studia na Uniwersytecie Noworosyjskim w Odessie. Przedmiotem jego zainteresowań naukowych były: historia starożytnego Egiptu, historia Słowiańszczyzny i Imperium Rosyjskiego, historia średniowieczna i nowożytna Wielkiej Brytanii i Francji, literatura rosyjska i ekonomia polityczna.
Od 1879 privatdozent katedry historii powszechnej Uniwersytetu Noworosyjskiego, jednocześnie w latach 1879–1912 korespondent szeregu odeskich i kijowskich czasopism i gazet. W 1884 obronił i opublikował pracę magisterską poświęconą Turgotowi (Главные моменты министерской деятельности Тюрго), w 1892 dysertację doktorską Warunki handlu zbożowego we Francji w XVIII wieku. Niektóre jego prace były opublikowane we Francji i Anglii.
Za rekomendacją Siergieja Wittego, ówcześnie ministra finansów Imperium Rosyjskiego został w 1896 roku dyrektorem oddziału Banku Państwowego Imperium Rosyjskiego (ros. Государственный Банк Российской империи) w Kijowie. Oddziałem kierował do 1918 roku. Jednym z jego osiągnięć była budowa nowej siedziby oddziału, otwartej w 1905 (obecnie siedziba Narodowego Banku Ukrainy). W okresie Hetmanatu kontroler państwowy w rządzie Fedora Łyzohuba (od 3 maja do 24 października 1918). Po deklaracji hetmana Pawła Skoropadskiego o federacyjnym związku państwowym z Rosją, powołany 14 listopada 1918 na stanowisko ministra spraw zagranicznych w rządzie Serhija Herbela, funkcję sprawował do upadku Hetmanatu w wyniku skierowanego przeciw niemu powstania i objęcia władzy przez Dyrektoriat (14 grudnia 1918).
Po upadku Hetmanatu wyjechał do Odessy, publikował w gazecie Одесский листок. Emigrował do Królestwa SHS, wykładał historię na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Belgradzkiego. Zmarł w Belgradzie. Część jego spuścizny znajduje się w dziale rękopisów Biblioteki Narodowej Ukrainy.
Niektóre prace
- Два момента конституционной истории Англии XIX века, Одесса 1882;
- Главные моменты министерской деятельности Тюрго, Одесса 1884;
- Внешняя политика Наполеона ІІІ, Одесса 1885;
- Судьбы Ирландии, Одесса 1887;
- Две публичные лекции о Марии Стюарт Одесса 1888;
- Капитал, спекуляция и банкиры, Одесса 1893;
- Наши конкуренты, Одесса 1893;
- Гугеноты при Людовике XIV, Одесса 1895;
- Наполеон І, Київ 1898;
- Мирабо, Одесса 1902;
- Наполеон и Александр. Причины войны 1812 года, Київ 1912. wersja elektroniczna
Bibliografia
- Афанасьєв Георгій (Юрій) Омелянович w: Енциклопедія історії України: Т. 1. Редкол.: В. А. Смолій (голова) та ін. НАН України. Інститут історії України. – Київ 2003, Wyd. «Наукова думка». ISBN 966-00-0632-2
- Афанасьєв Юрій w: Енциклопедія українознавства, Lwów 2000, ISBN 5-7707-4048-5, t.1 s. 77.
