Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Gianpiero D’Alia

Gianpiero D’Alia
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 września 1966
Mesyna

Minister ds. administracji publicznej i deregulacji Włoch
Okres

od 28 kwietnia 2013
do 22 lutego 2014

Przynależność polityczna

Unia Centrum

Poprzednik

Filippo Patroni Griffi

Gianpiero D’Alia (ur. 22 września 1966 w Mesynie[1]) – włoski polityk i prawnik, deputowany i senator, od 2013 do 2014 minister ds. administracji publicznej i deregulacji w rządzie Enrica Letty.

Życiorys

Jego ojciec, Salvatore D’Alia, był długoletnim deputowanym. Gianpiero D’Alia ukończył studia prawnicze, podjął praktykę w zawodzie adwokata, uzyskując uprawnienia do występowania jako obrońca w sądach wyższej instancji[1].

Został działaczem centrowych partii chadeckich, w tym Unii Chrześcijańskich Demokratów i Centrum i następnie federacyjnej Unii Centrum. W latach 2001–2008 sprawował mandat posła do Izby Deputowanych XIV i XV kadencji[2]. Od 2005 do 2006 był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych w trzecim rządzie Silvia Berlusconiego[3]. W latach 2008–2013 był członkiem Senatu XVI kadencji[2]. W 2013 wybrany ponownie do izby niższej na XVII kadencję[1].

27 kwietnia 2013 kandydat na premiera Enrico Letta ogłosił jego nominację na urząd ministra ds. administracji publicznej i deregulacji[4]. Funkcję tę objął następnego dnia i pełnił ją do 22 lutego 2014. W tym samym roku objął honorową funkcję przewodniczącego Unii Centrum[5]. W 2016 zrezygnował z członkostwa w tym ugrupowaniu[6].

Przypisy

  1. a b c Gianpiero D’Alia na stronie Izby Deputowanych XVII kadencji. [dostęp 2013-04-27]. (wł.).
  2. a b Gianpiero D’Alia na stronie Senatu XVI kadencji. [dostęp 2013-04-27]. (wł.).
  3. Skład trzeciego rządu Silvia Berlusconiego na stronie Rządu Republiki Włoskiej. [dostęp 2013-04-27]. (wł.).
  4. Il governo Letta: Saccomanni all'Economia, Alfano agli Interni e Bonino agli Esteri. il Sole 24 Ore.com, 27 kwietnia 2013. [dostęp 2013-04-27]. (wł.).
  5. Leaders of Italy. zarate.eu. [dostęp 2016-03-23]. (ang.).
  6. D’Alia sbatte la porta e trova… Totò Cuffaro. gazzettadelsud.it, 4 listopada 2016. [dostęp 2016-12-12]. (wł.).