Georg von Békésy

György Békésy

Georg von Békésy w 1961 roku
Data i miejsce urodzenia	3 czerwca 1899 Budapeszt
Data i miejsce śmierci	13 czerwca 1972 Honolulu
profesor
Specjalność: fizyka, fizjologia
Alma Mater	Uniwersytet w Bernie
Uczelnia	Uniwersytet Loránda Eötvösa, Uniwersytet Harvarda
Nagrody
Nagroda Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny
Multimedia w Wikimedia Commons

Georg von Békésy, węg. György Békésy (ur. 3 czerwca 1899 w Budapeszcie, zm. 13 czerwca 1972 w Honolulu) – węgiersko-amerykański fizyk i fizjolog.

Był synem dyplomaty, Alexandra (Sándora) von Békésy i jego żony Pauli. Uczył się w Monachium, Konstantynopolu i Budapeszcie, oraz Zurychu, gdzie zdał maturę, po której podjął studia chemiczne na Uniwersytecie w Bernie. W 1923 roku uzyskał doktorat w dziedzinie fizyki na Uniwersytecie Budapeszteńskim^[1].

W 1923 roku podjął pracę w Węgierskim Urzędzie Pocztowym, gdzie kierował laboratorium badawczym zajmującym się systemami telefonicznymi. Pracując nad komunikacją na odległość, zainteresował się mechanizmem funkcjonowania zmysłu słuchu u ludzi^[2].

W latach 1939–1946 von Békésy był profesorem fizyki eksperymentalnej na Uniwersytecie w Budapeszcie, w 1946 roku wyjechał do Szwecji, aby prowadzić badania w Instytucie Karolinska (pracował tam nad audiometrem obsługiwanym przez pacjenta), a rok później przeniósł się do Stanów Zjednoczonych^[1].

Pracował w laboratorium psycho-akustyki na Uniwersytecie Harvarda, gdzie opracowywał modele mechaniczne ucha wewnętrznego^[1]. Békésy opisał sposób przemieszczania się dźwięku w ślimaku oraz wpływ lokalizacji receptorów nerwowych na mechanizm słyszenia^[2].

W 1961 roku otrzymał nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny w dziedzinie medycyny za przełomową teorię funkcjonowania ludzkiego słuchu.