Geografia językowa, geografia lingwistyczna – nauka zajmująca się przestrzennym rozmieszczeniem języków, ich odmian^[1], zgrupowań lub pojedynczych cech językowych^[2]. W wyniku badań geografii językowej powstają mapy i atlasy językowe^[1], o zasięgu regionalnym, narodowym lub szerszym^[2]. Za założycieli geografii językowej uchodzą Jules Gilliéron i Georg Wenker^[2].

Geografia językowa korzysta nie tylko z osiągnięć badań geograficznych i lingwistycznych, ale także demograficznych, etnograficznych, antropologicznych, historycznych czy socjologicznych.

Niektóre szkoły językoznawcze w podobnym znaczeniu stosują termin „lingwistyka arealna”^[2]. W kontekście badań zróżnicowania geograficznego poszczególnych języków mówi się zwykle o dialektologii, lingwistyka arealna obejmuje zaś badania przeprowadzane na gruncie wielu języków^[1].

• geografia kultury