Gahō Hashimoto

橋本 雅邦

Data i miejsce urodzenia	21 sierpnia 1835 Edo
Data i miejsce śmierci	13 stycznia 1908 Tokio
Narodowość	japońska
Dziedzina sztuki	malarstwo
Multimedia w Wikimedia Commons

Gahō Hashimoto (jap. 橋本 雅邦 Hashimoto Gahō; ur. 21 sierpnia 1835 w Edo, zm. 13 stycznia 1908 w Tokio^[1]), używał też imienia Shōen (勝園)^[2]; właściwie Masakuni Hashimoto (jap. 橋本 雅邦 Hashimoto Masakuni)^[2] – japoński malarz.

Pochodził z Edo^[1]. Jego ojciec, Osakuni Hashimoto, również był malarzem^[3]. Kształcił się u Shōsen’ina Kanō^[1][2] i uważany jest za ostatniego wielkiego przedstawiciela tzw. szkoły Kanō^[4]. W 1859 roku założył własną szkołę^[4]. W okresie restauracji Meiji, wraz z rozkładem feudalnych struktur społecznych popadł w problemy finansowe i musiał szukać różnych źródeł utrzymania^[3]. Pracował jako kreślarz w akademii marynarki^[3], zajmował się też tworzeniem sztuki użytkowej, m.in. zdobiąc wachlarze^[1]. Sławę zdobył sobie dopiero w latach 80. XIX wieku^[1]. Wraz z Ernestem Fenollosą i Kakuzō Okakurą działał na rzecz wskrzeszenia i odrodzenia malarstwa tradycyjnego (nihonga)^[3]. W 1889 roku został profesorem Szkoły Sztuk Pięknych w Tokio, rok później powołano go na członka Komisji Sztuki na dworze cesarskim. Współzałożyciel powstałej w 1898 roku Japońskiej Akademii Sztuk Pięknych^[1][4].

Był tradycjonalistą, domagającym się przywrócenia wypieranej przez tendencje westernizacyjne sztuce japońskiej należytego jej miejsca w kulturze. Doprowadził do formalnego odświeżenia malarstwa japońskiego, wprowadzając elementy sztuki zachodniej – perspektywę i światłocień^[1][4]. Do grona jego uczniów należeli Taikan Yokoyama i Gyokudō Kawai^[1].