Gabriel Campillo
| |
| Pseudonim |
Chico Guapo |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
19 grudnia 1978 |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost |
189 cm |
| Styl walki |
leworęczny |
| Kategoria wagowa |
półciężka |
| Bilans walk zawodowych[a] | |
| Liczba walk |
34 |
| Zwycięstwa |
25 |
| Przez nokauty |
12 |
| Porażki |
7 (4 KO) |
| Remisy |
1 |
| Nieodbyte |
1 |
| |
Gabriel Campillo (ur. 19 grudnia 1978 w Madrycie) – hiszpański bokser, były zawodowy mistrz świata wagi półciężkiej (do 175 funtów) organizacji WBA.
Życiorys
Karierę zawodową rozpoczął 9 lutego 2002. Do marca 2009 stoczył 20 walk, z których wygrał 17, 2 przegrał i 1 została uznana za nie odbytą. W tym okresie zdobył tytuł mistrza Hiszpanii w wadze półciężkiej i Unii Europejskiej (EBU-EU) w wadze super średniej.
20 czerwca 2009 w Santa Fe (Argentyna) stanął do pojedynku o tytuł mistrza świata federacji WBA w wadze półciężkiej z broniącym tytuł Argentyńczykiem Hugo Hernánem Garayem. Po zaciętym pojedynku decyzją większości zwyciężył Campillo i został nowym mistrzem[1]. W pierwszej obronie tytułu, 15 sierpnia, niejednogłośnie na punkty pokonał Bejbuta Szumenowa (Kazachstan)[2].
29 stycznia 2010 w Las Vegas doszło do pojedynku rewanżowego z Kazachem. Po wyrównanej walce Campillo został niejednogłośną, kontrowersyjną decyzją sędziów uznany za pokonanego i utracił pas mistrzowski[3].
Po dwóch wygranych walkach, 1 października 2011, stoczył pojedynek o tytuł IBF Inter-Continental będący zarazem eliminacją do tytułu mistrza świata IBF w wadze półciężkiej. Spotkanie z Niemcem Karo Muratem zostało uznane za remisowe jednak umożliwiło mu walkę o tytuł mistrzowski. 18 lutego 2012 stanął do pojedynku z broniącym tytułu Amerykaninem Tavorisem Cloudem. Po kontrowersyjnej, niejednogłośnej decyzji sędziów został uznany za pokonanego[4].
19 stycznia 2013 w Uncasville w Connecticut (USA) Hiszpan przegrał przez nokaut w trzeciej rundzie z Siergiejem Kowalowem.
16 sierpnia 2013 na gali na stadionie U.S. Cellular Field w Chicago, przegrał walkę przez nokaut w dziewiątej rundzie z Polakiem Andrzejem Fonfarą. Stawką pojedynku był awans na pozycję lidera rankingu organizacji IBF.
9 maja 2014 w Las Palmas w Hiszpanii zwyciężył przez techniczny nokaut w siódmej rundzie Anglika Ricky′ego Dennisa Powa (11-2-1, 8 KO).
4 kwietnia 2015 na gali Pepsi Coliseum w Quebec City przegrał przez nokaut w czwartej rundzie z Rosjaninem Arturem Beterbijewem (8-0, 8 KO). Stawką dwunastorundowego pojedynku była pozycja numer dwa w rankingu federacji IBF[5].
Przypisy
- ↑ Campillo upsets Garay. fightnews.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-24)]. (Fightnews.com) [dostęp 2012-01-11].
- ↑ Campillo decisions Shumenov (Fightnews.com) [dostęp 2012-01-11].
- ↑ Shumenov edges Campillo (Fightnews.com) [dostęp 2012-01-11].
- ↑ Campillo obrabowany ponownie (Bokser.org) [dostęp 2012-02-19].
- ↑ Beterbijew zdemolował Campillo-kto następny?. Bokser.org. [dostęp 2015-04-05]. (pol.).
Linki zewnętrzne
- Biografia Gabriela Campillo na BoxRec.com
- Lista walk zawodowych Gabriela Campillo na BoxRec.com