Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Gabriel Altmann

Gabriel Altmann
Data i miejsce urodzenia

24 maja 1931
Poltár

Data i miejsce śmierci

2 marca 2020
Lüdenscheid

Zawód, zajęcie

językoznawca

Narodowość

słowacka

Strona internetowa

Gabriel Altmann (ur. 24 maja 1931 w Poltárze[1][2], zm. 2 marca 2020 w Lüdenscheid[3][4]) – słowacki językoznawca, indonezysta i japonista[1][5]. Specjalizował się w lingwistyce kwantytatywnej[6]. Do jego zainteresowań naukowych należały ilościowa analiza języków i tekstów ze szczególnym uwzględnieniem zagadnień fonetycznych/fonologicznych oraz ilościowe badania struktur poetyckich i rymowych[4].

Był tłumaczem literatury malajskiej i indonezyjskiej[5]. Publikował również w języku niemieckim[5].

Życiorys

 Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, .

W 1951 roku ukończył szkołę średnią. Później został absolwentem Uniwersytetu Karola w Pradze, gdzie studiował indonezystykę i japonistykę (1953–1958). Po uzyskaniu doktoratu habilitował się w Czechosłowackiej Akademii Nauk (1964) na podstawie pracy Kvantitativne štúdie indonezistiky[4][7].

Przez osiem lat (1960–1968) pracował w Instytucie Orientalistyki Słowackiej Akademii Nauk[4][7][8]. W latach 1970–1996 był profesorem językoznawstwa matematycznego na Uniwersytecie Ruhry w Bochum[8]. W 1996 r. przeszedł na emeryturę[8].

Był założycielem serii wydawniczej „Glottometrika a Quantitative Linguistics” oraz redaktorem naczelnym czasopisma „Journal of Quantitative Linguistics”. W 1992 roku został uhonorowany złotą odznaką Josefa Dobrovskiego, przyznaną przez Akademię Nauk Republiki Czeskiej. Ogłoszono także festschrift z okazji jego sześćdziesiątych urodzin[1].

Wybrana twórczość

Tłumaczenia

  • Príbehy figliara kančila (1962)[9]
  • Vysoký je banánovník. Malajské pantuny (1967)[10]
  • Príbehy Hang Tuaha (1969)[11]

Przypisy

  1. a b c ALTMANN Gabriel [online], Kdo byl kdo – čeští a slovenští orientalisté, afrikanisté a iberoamerikanisté [dostęp 2020-03-11] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-11] (cz.).
  2. Výročia osobností a udalostí [online], Mesto Poltár, 2016 [dostęp 2022-11-13] [zarchiwizowane z adresu 2022-11-13] (słow.).
  3. Zora Nagyová, Denisa Šebová, Naše osobnosti: Poznávajme osobnosti Novohradu, Lučenec 2021, s. 109, ISBN 978-80-89943-20-3 [dostęp 2022-11-13].
  4. a b c d Reinhard Köhler, Emmerich Kelih, Hans Goebl, Gabriel Altmann (1931–2020), „Journal of Quantitative Linguistics”, 28 (2), 2021, s. 187–193, DOI10.1080/09296174.2021.1902057, ISSN 0929-6174, OCLC 8990242314 (ang.).
  5. a b c Altmann, Gabriel, 1931- [online], Databáze Národní knihovny ČR [dostęp 2020-03-03] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-03] (cz.).
  6. Katedra českého jazyka FF OU, Wpis internetowy [online], Twitter, 11 marca 2020 [dostęp 2020-03-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-12] (ang.).
  7. a b Festschrift für Gabriel Altmann zum 60. Geburtstag [online] [dostęp 2020-03-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-12] (niem.).
  8. a b c Publications – Gabriel Altmann [online], www.ram-verlag.biz [dostęp 2020-03-11] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-11] (niem.).
  9. Príbehy figliara kancila, Bratislava: Slovenské vydavateľstvo krásnej literatúry, 1962, OCLC 471697785 (słow.).
  10. Vysoký je banánovník. Malajské pantuny, Bratislava: Tatran, 1967 (słow.).
  11. Príbehy Hang Tuaha, Bratislava: Mladé Letá, 1969, DOI10.2139/ssrn.3368826, OCLC 250569806 (słow.).

Linki zewnętrzne