GEO-1 – prototyp (1967) serii specjalizowanych komputerów do obliczeń inżynierskich (GEO-2, 1968), pierwotnie geodezyjnych, oparty na organizacji UMC-1 i technologii UMC-10. Opracowany w Katedrze Budowy Maszyn Ma­tematycznych Politechniki Warszawskiej przy współudziale Instytutu Geodezji i Kartografii^[1][2].

• typ: mikroprogramowany, bezzłączowy komputer szeregowy II generacji zbudowany na tranzystorach
• organizacja:
  • arytmetyka binarna o podstawie −2
  • słowo maszynowe
    • liczby: długości 34 bitów
    • rozkazy: długości 34 bitów podzielone na:
      • część operacyjna: 22 bity
      • adres: 12 bitów
  • programowy zmienny przecinek realizowany przez bibliotekę (brak rozkazów zmiennoprzecinkowych realizowanych sprzętowo)
• prędkość: zegar 220 kHz
• pamięć bębnowa o pojemności 16 384 słów podzielona na 8 bloków po 2048 ksłów:^[3]
  • pamięć operacyjna, bloki: A, B0, C, D,
  • pamięć pomocnicza, bloki: B1, B2, B3, B4
• wymiary: 1350 x 800 x 810 mm
• waga: ok. 200 kg

• monitor – dalekopis z wbudowanym czytnikiem i perforatorem pięciokanałowej taśmy o szybkości 10 zn/sek
• pulpit operatora
• pulpit techniczny