Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Fumiteru Nakano

Fumiteru Nakano
Państwo

 Japonia

Data i miejsce urodzenia

13 stycznia 1915
Gifu

Data i miejsce śmierci

30 grudnia 1989
Seto

Gra pojedyncza
Roland Garros

4R (1938)

Wimbledon

3R (1937, 1938)

US Open

4R (1937)

Gra podwójna
Wimbledon

QF (1937)

Fumiteru Nakano (jap. 中野文照 Nakano Fumiteru; ur. 13 stycznia 1915 w Mizunami, prefektura Gifu, zm. 30 grudnia 1989 w Seto) – japoński tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa.

Kariera tenisowa

Nakano był czołowym graczem japońskim w dobie poprzedzającej wybuch II wojny światowej i należał zarazem do tych tenisistów, którzy nie bez sukcesów próbowali kontynuować karierę w latach powojennych. Kilkakrotnie występował w turniejach wielkoszlemowych. W 1937 doszedł do III rundy Wimbledonu, ulegając reprezentantowi gospodarzy Ronaldowi Shayesowi w czterech setach. W tymże roku był w IV rundzie międzynarodowych mistrzostw USA, gdzie również w czterech setach przegrał z Bobbym Riggsem, niebawem pierwszą rakietą świata. W tej samej edycji mistrzostw USA IV rundę (1/8 finału) osiągnął również drugi Japończyk Jirō Yamagishi, ale na powtórzenie takiego rezultatu japońscy tenisiści musieli czekać przeszło 70 lat; dopiero w 2008 na 1/8 finału swój występ zakończył nastoletni Kei Nishikori.

W 1938 Nakano doszedł do 1/8 finału mistrzostw Francji, eliminując m.in. znanego Amerykanina Gene Mako i przegrywając z zawodnikiem z Czechosłowacji Frantiskiem Cejnarem. Na Wimbledonie w tymże sezonie lepszy od Nakano okazał się w III rundzie Franjo Kukuljevic, a w mistrzostwach USA, w rundzie II, Gilbert Hunt (po pojedynku pięciosetowym).

W latach 1937–1938 Nakano występował także w reprezentacji w Pucharze Davisa. W 1937 Japończycy rozpoczęli rywalizację od półfinału strefy amerykańskiej i przyszło im od razu mierzyć się z silnymi Amerykanami; Nakano uległ w grze pojedynczej Donowi Budge’owi i Frankowi Parkerowi (Pajkowskiemu), a w deblu (w parze z Yamagishim) Budge’owi i Mako. Wobec równie niepomyślnego występu Jiro Yamagishiego spotkanie zakończyło się rezultatem 5:0 dla ekipy amerykańskiej, która potwierdziła wysokie aspiracje sięgając ostatecznie po Puchar Davisa, po zwycięstwie nad broniącymi trofeum Brytyjczykami. Ówczesny regulamin rozgrywek, ograniczający udział ekipy zwycięskiej jedynie do spotkania z pretendentem wyłonionym z grona pozostałych reprezentacji, sprawił, że w 1938 Amerykanów zabrakło na drodze Japonii; Japończycy z Nakano w składzie łatwo wyeliminowali Kanadyjczyków i osiągnęli finał strefy umownie nazywanej amerykańską. Na tym etapie lepsi okazali się Australijczycy pod wodzą Harry’ego Hopmana, z silnymi Adrianem Quistem i Johnem Bromwichem w składzie. Nakano przegrał z Quistem, w parze z Yamagishim uległ w grze podwójnej Quistowi i Bromwichowi, natomiast spotkania singlowego z Bromwichem nie dokończył; mecz przerwano przy stanie 2:1 w setach dla Australijczyka i po 12 w partii czwartej. Australia prowadziła już w tym momencie w spotkaniu 3:1 i wynik tego pojedynku nie miał znaczenia dla wyłonienia zwycięskiej ekipy.

Do 1951 Japończycy pozostawali poza rozgrywkami o Puchar Davisa. W 1951 reprezentacja Japonii przystąpiła do rywalizacji o Puchar Davisa pod kierunkiem przedwojennego wicemistrza olimpijskiego Ichiyi Kumagae i znalazł się w jej składzie weteran Fumiteru Nakano, jako najbardziej doświadczony zawodnik. Japończykom przyszło ponownie grać z ekipą amerykańską i tak jak kilkanaście lat wcześniej Amerykanie wygrali 5:0. Nakano uległ Dickowi Savittowi w trzech setach (nie wykorzystując w pierwszej partii pięciu piłek setowych), w deblu w parze z Goro Fujikurą musiał uznać wyższość Billa Talberta i Tony’ego Traberta, wreszcie w ostatnim dniu spotkania, toczonym w wyjątkowym upale (zemdlało troje widzów), przegrał z młodszym o szesnaście lat Trabertem. Mimo tego niepowodzenia Nakano znalazł się jeszcze w reprezentacji w kolejnym sezonie, ale ponownie jego zespół uległ Amerykanom i ponownie 0:5. Nakano wystąpił w deblu w parze z nowym kapitanem zespołu Jiro Kumamaru (przegrali z Gardnarem Mulloyem i Billem Talbertem), a potem zastąpił Kumamaro w singlu, ulegając Vicowi Seixasowi (drugim reprezentantem Japonii w grze pojedynczej był Atsushi Miyagi).

Łączny bilans gier Fumiteru Nakano w Pucharze Davisa to trzy wygrane i dziesięć porażek (w grze pojedynczej dwie wygrane i sześć porażek). Z powojennych występów turniejowych Nakano na uwagę zasługują mistrzostwa USA 1951, w których Japończyk osiągnął III rundę; uległ wówczas Billowi Talbertowi.

Bibliografia

Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/Fumiteru_Nakano