Fuad Aleksandrowicz
 podpułkownik artylerii
| |
| Data urodzenia |
15 października 1875 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
6 marca 1937 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca pułku |
| Główne wojny i bitwy | |
Fuad Aleksandrowicz (ur. 15 października 1875, zm. 6 marca 1937 w Wilnie) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego.
Życiorys
Pochodził z rodziny tatarskiej[1][2]. Urodził się 15 października 1875[3][4] (według Aleksandra Miśkiewicza w 1868[1]). Miał brata Abrahama[1].
Był oficerem Armii Imperium Rosyjskiego[1]. Po zakończeniu I wojny światowej i po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego[1]. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 29 pułku artylerii polowej[5][1]. Po zajęciu Słonimia przez Polaków został w 1919 pierwszym burmistrzem tego miasta[2][1].
Został zweryfikowany w stopniu podpułkownika rezerwy artylerii ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1919 i w 1923 był oficerem zatrzymanym w służbie czynnej w 29 pułku artylerii polowej [6]. Następnie został zweryfikowany w stopniu podpułkownika zawodowego artylerii ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1919 i w 1924 był oficerem 29 pap[7]. W 1925 był dowódcą 29 pułku artylerii polowej. Po przeniesieniu w stan spoczynku zamieszkiwał w Wilnie na przełomie lat 20. i 30.[3]. W 1934 jako podpułkownik w stanie spoczynku był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr III jako oficer w dyspozycji dowódcy OK Nr III i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Wilno Miasto[4]
Zmarł 6 marca 1937 w Wilnie[2][1]. 9 marca 1937 po pogrzebie z honorami wojskowymi przed meczetem w Słonimu został pochowany na cmentarzu muzułmańskim pod tym miastem[2][8][1].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i Aleksander Miśkiewicz: Słownik biograficzny Tatarów polskich XX wieku. Białystok: Muzułmański Związek Religijny w Rzeczypospolitej Polskiej, 2016, s. 28. ISBN 978-83-938887-3-3.
- ↑ a b c d Kronika krajowa z roku 1937. „Przegląd Islamski”. 4, s. 19, 1937.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 891.
- ↑ a b Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 342, 893.
- ↑ Ali Miśkiewicz. Mniejszość tatarska w Polsce w latach 1918-1939. „Przegląd Historyczny”. 77/2, s. 259, 1986.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 771, 836.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 691, 737.
- ↑ Z kraju. Słonim. „Życie Tatarskie”. 5, s. 15, 1937.
Bibliografia
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.