Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Friedrich Schorr

Friedrich Schorr
Ilustracja
Friedrich Schorr, 1923
Data i miejsce urodzenia

2 września 1888
Nagyvárad

Pochodzenie

węgierskie

Data i miejsce śmierci

14 sierpnia 1953
Farmington

Typ głosu

bas-baryton

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

śpiewak

Friedrich Schorr (ur. 2 września 1888 w Nagyvárad, zm. 14 sierpnia 1953 w Farmington w stanie Connecticut[1][2][3]) – amerykański śpiewak pochodzenia węgierskiego, bas-baryton.

Życiorys

Jego ojcem był Mayer Schorr, kantor Wielkiej Synagogi w Wiedniu[1]. Studiował prawo na Uniwersytecie Wiedeńskim[2][3]. Śpiewu uczył się w Brnie u Adolfa Robinsona[1][3]. Jako śpiewak operowy debiutował w 1912 roku w Grazu rolą Wotana w Walkirii Richarda Wagnera[1][3]. Związany był z teatrami operowymi w Pradze (1916–1918), Kolonii (1918–1923) i Berlinie (1923–1931)[2][3]. Od 1923 do 1931 roku występował na festiwalach w Bayreuth, od 1925 do 1933 roku występował też w Covent Garden Theatre w Londynie[2]. Po dojściu do władzy w Niemczech nazistów wyemigrował do Stanów Zjednoczonych[3].

Od 1924 roku występował w nowojorskiej Metropolitan Opera, gdzie zadebiutował rolą Wolframa w Tannhäuserze[1][2]. Tam też w 1943 roku zakończył swoją karierę sceniczną rolą Wędrowca w Zygfrydzie[1][2]. Po 1943 roku wykładał w Manhattan School of Music w Nowym Jorku oraz University of Hartford[1][3].

Zasłynął przede wszystkim jako odtwórca ról Wagnerowskich, występował też w operach Beethovena, Richarda Straussa, Verdiego i Pucciniego[2]. Wystąpił w amerykańskich premierach oper Jonny spielt auf Ernsta Křenka (1929) i Schwanda Jaromíra Weinbergera (1931)[2]. Pozostawił po sobie liczne nagrania płytowe[1].

Przypisy

  1. a b c d e f g h Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 9. Część biograficzna s–sł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2007, s. 135. ISBN 978-83-224-0865-0.
  2. a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3209. ISBN 0-02-865530-3.
  3. a b c d e f g The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 805. ISBN 0-674-37299-9.