Freight Rover
Państwo | |
---|---|
Data założenia |
1981 |
Data likwidacji |
1989 |
Freight Rover – brytyjska marka samochodów dostawczych funkcjonująca w latach 1981–1989, należąca kolejno do koncernów British Leyland (1981–1986), Rover Group (1986–1987) i DAF (1987–1989), następnie zastąpiona przez markę Leyland DAF[1][2]. Zakład produkcyjny mieścił się w Birmingham, w dzielnicy Washwood Heath[3].
Historia
Marka stworzona została przez państwowy koncern British Leyland (BL) w 1981 roku. Oferowane były pod nią samochody dostawcze – rodzina pojazdów Sherpa. Wcześniej samochody dostawcze sprzedawane były pod należącymi do BL markami Austin, Leyland i Morris[1]. W 1986 roku, w następstwie likwidacji koncernu BL, Freight Rover wszedł w skład nowo utworzonego Rover Group . Rok później dział produkcji samochodów ciężarowych i dostawczych (wraz z nim marki Freight Rover i Leyland) poddano prywatyzacji poprzez sprzedaż holenderskiemu DAF-owi[2]. W 1989 roku marka zniknęła z rynku, zastąpiona przez Leyland DAF , a kilka lat później – LDV[1].
Pod marką Freight Rover sprzedawane były także podwozia mikrobusów. Ich zabudowę prowadziło m.in. przedsiębiorstwo Carlyle[4].
Modele
- Freight Rover Sherpa:
- I generacja – 1981–1982; model wcześniej sprzedawany pod markami Leyland (1974–1978) i Morris (1978–1981)
- II generacja (K2) – 1982–1984
- III generacja (Sherpa 200, Sherpa 300) – 1984–1989; od 1987 roku pod nazwami Freight Rover 200 i Freight Rover 300[1]; w kolejnych latach produkcja kontynuowana pod marką Leyland DAF
- Freight Rover Sherpa (1981)
- Freight Rover Sherpa K2 (1982)
- Freight Rover 300 (1987)
- Autobus na podwoziu Freight Rover 300 (1987)
Przypisy
- ↑ a b c d Keith Adams: Commercials : Purpose-built vans/pick-ups. AROnline, 2011-09-25. [dostęp 2024-06-25]. (ang.).
- ↑ a b Keith Adams: History : Rover Group and BAe – Part One, the background. AROnline, 2016-12-31. [dostęp 2024-06-25]. (ang.).
- ↑ Herbert Austin: The sheepish origins of an industry giant.. The Birmingham Post, 2001-03-21. [dostęp 2024-06-25]. (ang.).
- ↑ Stephen Morris: British buses since 1945. Ian Allan Publishing, 1995, s. 79. ISBN 978-0-7110-2280-5. [dostęp 2024-06-25].