Francisco Pacheco de Toledo
Kardynał diakon | |
Kraj działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
ok. 1508 |
Data i miejsce śmierci |
23 sierpnia 1579 |
Arcybiskup Burgos | |
Okres sprawowania |
1574–1579 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Sakra biskupia |
26 października 1567 |
Kreacja kardynalska |
26 lutego 1561 |
Kościół tytularny |
Data konsekracji |
26 października 1567 | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||||||||||||
Współkonsekratorzy | |||||||||||||||
|
Francisco Pacheco de Toledo (ur. ok. 1508 w Ciudad Rodrigo, zm. 23 sierpnia 1579 w Burgos[1]) – hiszpański kardynał.
Życiorys
Był synem Juana Pacheco i Any de Toledo oraz był bratankiem Pedro Pacheco de Villena[1]. Studiował na uniwersytecie w Salamance, a święcenia kapłańskie otrzymał z rąk swojego wuja[1]. W 1545 udał się do Rzymu, gdzie zrobił wrażenie na Juliuszu III, który został mianowany kanonikiem katedry w Salamance[1]. W 1557 został inkwizytorem generalnym Hiszpanii[1]. 26 lutego 1561 został kreowany kardynałem diakonem i otrzymał diakonię S. Susanna[2]. 8 sierpnia 1567 został wybrany biskupem Burgos, a 26 października przyjął sakrę[2]. Był ambasadorem króla Filipa II przed Stolicą Apostolską, by negocjować powołanie Ligi Świętej przeciw Turkom, która w 1571 zakończyła się zwycięstwem wojsk papieskich w bitwie pod Lepanto[1]. Od stycznia 1572, przez roczną kadencję pełnił rolę kamerlinga Kolegium Kardynałów[1]. 22 października 1574 jego diecezja została podniesiona do rangi archidiecezji, a kardynał Pacheco został arcybiskupem[2].