François Couperin Le Grand
Data i miejsce urodzenia |
10 listopada 1668 |
---|---|
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci |
11 września 1733 |
Instrumenty | |
Gatunki | |
Zawód |
François Couperin zw. Le Grand (ur. 10 listopada 1668 w Paryżu, zm. 11 września 1733 tamże) – francuski kompozytor epoki baroku.
Życiorys
Pochodził ze znanego rodu kompozytorów i muzyków. Uczył go ojciec, Charles Couperin , który umarł, gdy François miał 10 lat. Po śmierci ojca uczył go Jacques Thomelin. W 1685 został organistą w kościele świętego Gerwazego (Saint-Gervais) w Paryżu, stanowisko, jakie odziedziczył po ojcu miało przejść dalej na jego kuzyna – Nicolasa Couperina. Inni członkowie rodziny trzymali tę samą pozycję w późniejszych latach. W 1693 Couperin został po Thomelinie organistą w Chapelle Royale (Kaplica Królewska) oraz nadwornym muzykiem króla Ludwika XIV. W 1717 Couperin stał się organistą i kompozytorem dworu z tytułem ordinaire de la musique de la chambre du Roi. Wraz z innymi nadwornymi muzykami Couperin przygotowywał cotygodniowe koncerty niedzielne. Wiele z tych koncertów miało formę suit na skrzypce, wiolonczelę, obój, fagot i klawesyn, na których to instrumentach sam grał biegle. Był również nauczycielem muzyki w Wersalu, nadwornym klawesynistą i organistą kościoła Saint-Gervais w Paryżu. Przez całe życie mieszkał w Paryżu, bardzo rzadko opuszczając na dłużej miasto. Zmarł tamże w 1733 roku.
Twórczość
Couperin jest uważany za, obok mistrzów wczesnego baroku Jeana-Baptiste'a Lully'ego i Marca-Antoine'a Charpentiera, najwybitniejszego francuskiego kompozytora epoki baroku. Konserwatywna w XVII wieku muzyka francuska, cechująca się brakiem zainteresowania najnowszymi osiągnięciami muzyki włoskiej, szukająca własnego stylu, skłaniała się na początku XVIII wieku w stronę melodyjnego, przepełnionego ornamentami nurtu rokoko. François Couperin przezwyciężał zachowawczość muzyki francuskiej, z wielkim kunsztem łączył charakterystyczne cechy muzyki francuskiej z włoskim concerto. Wybitnym tego przykładem są zbiory sonat zespołowych Les Goûts réunis (Style ponownie połączone) czy Le Parnasse, w których Couperin niezwykle odważnie jak na tamte czasy naśladuje styl Corellego. Wysiłki w stronę konstruktywnego „łączenia stylów” szybko podjęli inni wybitni kompozytorzy, m.in. Jean-Marie Leclair. François Couperin był, obok młodszego o 15 lat Jeana-Philippe'a Rameau, najwybitniejszym tzw. klawesynistą francuskim. Jego traktat L'Art de toucher le clavecin (1716) stanowi kamień milowy dla praktyki gry na instrumentach klawiszowych. Było to jedno z najbardziej autorytatywnych dzieł teorii muzyki w XVIII wieku. Couperin porusza w nim kwestie prawidłowego ozdabiania, argements, krytykuje nadmierne stosowanie arpeggiów w lewej ręce, uczy stosowania obu manuałów klawesynu czy użycia kciuka.
Znaczenie
Dzieła klawesynowe Couperina podziwiał Johann Sebastian Bach i, dużo później Maurice Ravel, który upamiętnił ich kompozytora z Le Tombeau de Couperin (Nagrobek Couperina).
Twórczością Couperina inspirował się Johannes Brahms pisząc swe utwory na fortepian. Wykonał również jego muzykę publicznie i przyczynił się do pierwszego kompletnego wydania Piéces de clavecin przez Friedricha Chrysandera w 1880 r.
Utwory klawesynowe ze swoim bogactwem nastrojów i ilustracyjnością zainspirowały również Richarda Straussa do orkiestracji niektórych z nich.
Jordi Savall wskazał na Couperina jako na „muzyka-poetę”, który uwierzył w Muzykę (przez duże M) wyrażającą się w poezji i prozie. Uwierzył, że jeżeli wchodzimy do poezji muzyki, odkrywamy, że jest to piękniejsze niż piękno absolutne.
Zobacz też
Posłuchaj
- W przypadku problemów z odtwarzaniem zobacz instrukcję obsługi
Couperin – Cinquieme Prélude z: L'art de toucher le clavecin | |
Couperin – Cinquieme Prélude Ordinaire z: L'art de toucher le clavecin | |
Bibliografia
- Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995, s. 167–168. ISBN 83-01-11390-1. (pol.).
- The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. C. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.).
- Manfred Bukofzer Muzyka w epoce baroku – od Monteverdiego do Bacha PWN, 1970 (strony 347-355)
- François Couperin w bazie AllMusic (ang.)
Linki zewnętrzne
- François Couperin – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
- François Couperin – nuty tego kompozytora dostępne w bibliotece cyfrowej Choral Public Domain Library (ChoralWiki)
- ISNI: 0000000121336716
- VIAF: 54332134
- LCCN: n50000562
- GND: 118670247
- NDL: 00620533
- LIBRIS: fcrttq5z3v6czsp
- BnF: 138927932
- SUDOC: 077722086
- SBN: TO0V074443
- NLA: 35251398
- NKC: jn20000601212
- DBNL: coup020
- BNE: XX1071317
- NTA: 070405263
- BIBSYS: 90337669
- CiNii: DA01758245
- Open Library: OL2046964A
- PLWABN: 9810585512505606
- NUKAT: n97047417
- J9U: 987007260105305171
- PTBNP: 555872
- CANTIC: a10433685
- LNB: 000039554
- BNA: 000035330
- CONOR: 8680547
- KRNLK: KAC199605817
- RISM: people/30000757
- PWN: 3887974
- Britannica: biography/Francois-Couperin-French-composer-1668-1733, biography/Francois-Couperin-French-composer-1631-1708-1712
- Universalis: couperin-reperes-chronologiques
- БРЭ: 2122423
- NE.se: francois-couperin
- SNL: François_Couperin_d.y.
- VLE: francois-couperin
- Catalana: 0020416
- DSDE: François_Couperin
- Hrvatska enciklopedija: 12616