Feliks Kierski (ur. 1884, zm. 3 listopada 1926 w Vence pod Niceą) – polski filozof, psycholog, nauczyciel, tłumacz, encyklopedysta^[1] .

Był współpracownikiem wielu polskich gazet i pism, w których publikował artykuły na tematy literatury, filozofii i kultury. Redagował dziennik "Echo Polskie" wydawane w Moskwie. Był także encyklopedystą, redaktorem dwutomowej "Podręcznej encyklopedii pedagogicznej" wydanej we Lwowie w 1923 roku^[2] [1] . Opublikował:

• Krytyka praktycznego rozumu, tłumaczenie z niemieckiego Immanuela Kanta (1911)^[3] ,
• Rozprawa o metodzie dobrego powodowania swoim rozumem i szukania prawdy w naukach, tłum. René Descartesa, (1921),
• Encyklopedia wychowawcza, red. nacz. (1919-1923)^[4],
• Podręczna encyklopedia pedagogiczna, red. nacz. (1923-1925)^[5] ,
• Jan Henryk Pestalozzi t. 1-3, monografia (1927)

• Praca zbiorowa, Przegląd Filozoficzny, "Nekrologia. Ś.p. Feliks Kierski", Tomy 29-32, Warszawa: Polskie Towarzystwo Filozoficzne, 1926, s. 261-262 .
• Feliks Kierski: Podręczna encyklopedia pedagogiczna. Lwów: Książnica Polska, 1923.
  • Kierski Feliks: Podręczna encyklopedia pedagogiczna. T. I. Lwów, Warszawa: Towarzystwo Nauczycieli Szkół Wyższych, Wydawnictwo Książnica Polska, 1923.
• Imannuel Kant: Krytyka praktycznego rozumu. Lwów: Polskie Towarzystwo Filozoficzne, 1911.

• Publikacje Feliksa Kierskiego w bibliotece Polona