Feliks Bogaczyk^[a], właśc. Piotr Bogaczyk (ur. 1864 w Rogach, zm. 16 maja 1910 w Sanoku) – polski franciszkanin konwentualny.

Urodził się jako Piotr Bogaczyk w 1864 w Rogach w rodzinie włościańskiej^[1][2]. W 1887 ukończył C. K. Gimnazjum w Jaśle (w jego klasie był Władysław Dukiet)^{[2][3][4][5][6]}. W 1887 wstąpił do zakonu franciszkanów (Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych)^[2]. Otrzymał sakrament święceń kapłańskich w 1892^[1][7]. Na przełomie 1892/1893 po raz pierwszy był przydzielony do klasztoru franciszkanów w Sanoku^[8]. Od 1893 do 1899 przez siedem lat pracował w kościele franciszkanów w Horyńcu, gdzie sprawował funkcję gwardiana (ponownie wybrany w 1895) oraz proboszcza miejscowej parafii^[9][2][10]. Od 1899 po raz pierwszy był przełożonym konwentu franciszkanów w Sanoku w okresie 1,5 roku^[11][2]. Następnie, od 9 lutego 1902 przez sześć lat był gwardianem konwentu franciszkanów w Jaśle (początkowo była to rezydencja)^[12][13], wybrany w styczniu 1904^[14]. W tym czasie był budowany tamtejszy kościół od 1903^[2], który poświęcono 31 grudnia 1904^[15]. Równolegle pracował jako katecheta w jasielskim gimnazjum^[16][17]. Od 1908 ponownie był gwardianem konwentu w Sanoku^[18][2].

Zmarł w drugi dzień Zielonych Świąt 16 maja 1910 w Sanoku na gruźlicę^[1][2]. Został pochowany na cmentarzu w Sanoku po pogrzebie 18 maja 1910 pod przewodnictwem przybyłego ze Lwowa prowincjała o. Peregryna Haczeli^[1][2]. Następcą o. Bogaczyka na stanowisku gwardiana sanockiego został mianowany o. Jan Warchał^[2]. Pod koniec 1910 sanoccy franciszkanie zakupili miejsca na cmentarzu obok grobu o. Bogaczyka i tam powstał grobowiec tychże zakonników^[19].