Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Feliks Antoni Łoś

Feliks Antoni Łoś
Ilustracja
Herb
Dąbrowa
Rodzina

Łosiowie herbu Dąbrowa

Data urodzenia

1737

Data śmierci

1804

Ojciec

Ludwik Michał Łoś

Matka

Helena ze Skarbków

Żona

Maria Urszula z Moszczeńskich

Odznaczenia
Order Orła Białego Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów)

Feliks Antoni Łoś herbu Dąbrowa (17371804) – generał lejtnant wojsk koronnych[1], wojewoda pomorski (1779–1790), podstoli żydaczowski w latach 1761–1779[2], starosta wiszeński i skarszewski, bibliofil i kolekcjoner[3].

Rodzina

Był synem Ludwika Michała - chorążego czerwonogrodzkiego, kasztelana kamienieckiego i lwowskiego, marszałka Trybunału Koronnego i rotmistrza kawalerii narodowej, senatora i kawalera orderu Orła Białego, oraz Heleny ze Skarbków - kasztelanki kalickiej. Miał brata Joachima Łosia i siostrę Urszulę Ewę Łoś.

Kariera

W młodości przebywał za granicą. Po powrocie do kraju był starostą wiszeńskim i skarszewskim. Poseł na sejm 1761 roku z województwa bełskiego[4]. W 1764 r., jako poseł ziemi przemyskiej podpisał elekcję Stanisława Augusta Poniatowskiego, dzięki czemu był przyjęty w poczet dygnitarzy i osób należących do otoczenia króla. Był posłem powiatu żydaczowskiego na sejm koronacyjny 1764 roku[5]. Poseł na sejm 1766 roku z województwa podolskiego[6]. Na sejmie w 1768 r. protestował przeciwko wywiezieniu senatorów do Kaługi. Był członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego[7]. W 1768 roku wyznaczony ze stanu rycerskiego do Asesorii Koronnej[8].

4 września 1792 roku w Warszawie złożył przysięgę na wierność konfederacji targowickiej[9].

W 1770 r. odznaczony został orderem Św. Stanisława a w 1779 r. orderem Orła Białego.

W r. 1765 ożenił się z Marią Urszulą Moszczeńską (zmarłą w 1798 r.) - wojewodzianką inowrocławską. W latach 1776–1781 zlecił budowę pałacu w Narolu. Miejscowość ta należała do Łosiów od 1753 do 1876 roku.

Prawo do pozostałych po nim dóbr otrzymał Maurycy Łoś.(Estr., Teki Dworzaka, dod do t. XXII, I).

Przypisy

  1. Henryk P. Kosk, Generalicja polska, t. II, Pruszków 1998, s. 301.
  2. Urzędnicy województwa ruskiego XIV-XVIII wieku. T. 3 : Ziemie ruskie. Zeszyt 1 : Urzędnicy wojewόdztwa Ruskiego XIV–XVIII wieku (Ziemie halicka, lwowska, przemyska, sanocka). Spisy / oprac. Kazimierz Przyboś. 1987, s. 362.
  3. Wiesław Bondyra, Reprezentacja sejmowa Rusi Czerwonej w czasach saskich, Lublin 2005, s. 30.
  4. Wiesław Bondyra, Chronologia sejmików bełskich w czasach saskich (1697-1763), w: Res Historica, z. 7, 1999, s. 146.
  5. Ludwik Zieliński, Pamiątki historyczne krajowe, Lwów 1841, s. 26.
  6. Rozalia Kosińska, Sejmiki poselskie 1766 roku, w: Kwartalnik Historyczny, 2019, T. 125, nr 4, s. 880.
  7. Volumina Legum, t. IX, Kraków 1889, s. 47.
  8. Kolęda Warszawska na rok 1768, [b.n.s]
  9. Józef Kermisz, Lublin i Lubelskie w ostatnich latach Rzeczypospolitej (1788-1794), Lublin 1939, s. 146.

Linki zewnętrzne